Այժմ մեծ տարածում գտած սթրիտ–արտի /փողոցային արվեստ/ տեսակներից մեկը` 3D նկարը, որն արվում է հիմնականում ասֆալտի կամ պատերի վրա, այնքան էլ ժամանակակիցհիմքեր չունի… Հին Հունաստանում երկու նկարիչներ գրազ եկան, թե նրանցից որ մեկի ստեղծագործությունը բնականին ավելի մոտ կստացվի: Նրանք բազմություն հավաքեցին հրապարակում ևբոլորի աչքի առջև ցուցադրեցին իրենց նկարած աշխատանքները: Նրանցից մեկը մի կողմ տարավ ծածկոցը, և երևաց նրա նկարած խաղողի ողկույզը: Տարածքի ծառերի վրայիթռչունները շտապ մոտեցան, որպեսզի ուտեն խաղողը….Նրանք խաբվեցին, քանի որ նկարված խաղողը բնականին շատ մոտ էր: –Հիմա դու մի կողմ տար ծածկոցը և ցույց տուր նկարածդ,-ասաց նկարիչն իր հակառակորդին: –Չեմ կարող,-պատասխանեց վերջինս,-չէ որ ծածկոցը նկարված է…. Եվ առաջինը ընդունում է իր պարտությունը` ասելով. “Ես խաբեցի թռչունների աչքը, բայց դու խաբեցիր գեղանկարչի աչքը“: Այս դեպքից հետո նմանատիպ նկարներն անվանվում են “խաբողներ”, իսկ նոր ժամանակներում` տրոմպլեյ /ֆրանս.` trompe l’oile-տեսողական խաբկանք/: