Դու հարկավոր չես ինձ արդեն, սիրելիս…
Նոր տարին մենակ դիմավորեցի:Եվ աղքատ էի հարուստս` ես,ես` թևավորս, անիծված էի:Ինչ-որ տեղ այնքան գինի կար հին,Եվ իրար փարված այնքան ձեռքեր:Իսկ թևավորը` անիծված էր նա,Եվ միայնակ էր նա` միակը,Ինչպես մութ աչքում պատուհանիԼուսինն է հավերժ, հավերժ մենակ: 31 դեկտեմբերի 1917 *** Ես կամ: Դու` կլինես: Անդունդ է մեր միջև:Ես ըմպում եմ: Դու` ծարավում: Իրար չենք հասկանա:Մեզ […]