Ճանապարհը Քրիստոսն է

Նույնիսկ խաչի վրա էին իրեն ծաղրում ու նախատում: Նա իրեն ծաղրողների բոլորի անունները գիտեր, բոլորի կենսագրություններն ու մեղքերը հատ-հատ գիտեր: Բայց խոնարհաբար տարավ: Առավել եւս, հոգին ավանդելուց առաջ բոլորին ներեց (Ղկ. 23:34), ու խնդրեց, որ Հայրն էլ ների: Ապա հոգին ավանդեց հոր ձեռքերի մեջ: Ահա խոնարհության չտեսնված չափանիշ ու խոնարհ գործերի բացառիկ շղթա: Արդյունքում եղավ հարություն: Երրորդ օրը նա հարություն առավ: Ցույց տվեց, որ մահը իշխանություն չունի իր վրա: Ցույց տվեց, որ նա տառապանքի միջոցով վերանորոգեց ու կատարյալ դարձրեց մարդկային մեր վնասված ու ապականված բնությունն ու իր մարմինը մեզ տվեց, որպես հաղորդություն: Որպեսզի մարդը նույնպես հաղորդվի աստվածային անմահ բնությանն ու վերանորոգվելով աճի դեպի Երկնքի Արքայություն: Ճանապարհն արդեն գիտեք: Դա Քրիստոսն է: Իսկ թե ինչպես ենք այն անցնում, դա էլ գիտեք: Դա սերն է Աստուծո ու մարդկանց նկատմամբ: Իսկ չկա սեր այնտեղ, որտեղ չկա խոնարհություն:

Արմեն Հարեյան