Երեսոնևերկրորդ օր ﬔծ պահոց

Առ քեզ կը դիﬔմ, ո՛վ աղբիւր ողորմութեան և արդարութեան,

նայէ՛ քու դատաւորական աթոռէդ և ողորմէ՛:

Դու իմ մարﬕնս և հոգիս ﬕասին ստեղծելով՝ իբր թէ քաղաք մը շինեցիր,

և անոր դատաւոր դրիր իմ խղճմտանքս՝ որ ուղիղ դատաստան ընէ,

բայց ես ետևէ ետև ﬔղքերու մէջ իյնալով այս խղճմտանքս բոլորովին կուրացուցի՝

որով չտեսներ իւր խեղճութիւնը՝ իմ ﬕտքս խստացուցի՝ չուզեր աﬔնևին ﬔղքերէ ետ կենալ.

սիրտս քար դարձուցի՝ չուզեր աﬔնևին զղջում ընել,

քանի որ կը ջանամ խղճմտանքս շտկել՝ աﬔնևին չլսեր, անիրաւ դատաորի նմաներ է։

Այժմ ես ալ երկնաւոր դատաւորիդ ոտքը կըյնամ, կ’աղաղակեմ,

«Դատ արա ինձ, Տէ՛ր, յոսոխէ իմմէ»,

որ է իմ կուրացեալ խղճմտանքս, չար սիրտս, դու ես իմ փրկութիւնս:

Կ’ուզեմ, քեզ դիﬔլ աղօթքով, բայց անոր ալ իմ ամէն օրուան գործերս թող չեն տար,

սիրտս, ﬕտքս քեզմէ կը հեռացնեն, աղօթքէ կը խափանեն։

Կ’աղաչեմ, Տէ՛ր իմ, անգին արեանդ համար տո՛ւր ինձ այսօր հինգերորդ աստիճան աղօթից,

որ ամէն օրուան արտաքին գործերս ալ այնպէս ընեմ՝ որ անոնք ալ աղօթք ըլլան:

Առաւօտ ինչպէս որ կառաջադրեմ իմ ամէն գործերս ի փառս Աստուծոյ ընելու,

այնպէս ալ գործերս ընելու ատեն՝ ﬕշտ զԱստուած աչքիս առջև ունենալով՝

նոյն առաջադրութեան հետևիմ, զԱստուած յիշելով՝ ի փառս Աստուծոյ ընեմ,

ինչպէս որ սուրբ առաքեալը կը սովորեցնէ.

«Թէ ուտիցէք, և եթէ ըմպիցէք, զաﬔնայն ինչ ի փառս Աստուծոյ արասջիք»:

Այսպէս՝ սիրտս, ﬕտքս բոլորովին արտաքին գործերուն չտամ, այլ այն գործերու մէջ ալ հաւատոյ,

յուսոյ, սիրոյ ներգործութիւններ ընելով՝ Աստուծոյ յիշատակը ﬕշտ սրտիս մէջ պահեմ,

կատարող ըլլամ, քու հրամանիդ, թէ «Յաﬔնայն ժամ աղօթս արարէք»:

Որպէս զի երբ աղօթքի նստիմ, ﬕտքս շուտով առ Աստուած բարձրացնեմ

ինծի պէտք եղած շնորհքներն առնելով՝ փրկութեան հասնիմ։

«Եղիցին քեզ հաճոյ բանք բերանոյ իմոյ, և խորհուրդք սրտի իմոյ առաջի քո յաﬔնայն ժամ,

Տէր, օգնական իմ և փրկիչ իմ»:

Ամեն: