“Ֆրանկֆուրտեր ալգեմայնե” թերթն անդրադարձել է Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու ոչնչացմանը
Սեպտեմբերի 24-ի համարում “Ֆրանկֆուրտեր ալգեմայնե” թերթն անդրադարձել է Սրբոց Նահատակաց եկեղեցու ոչնչացմանը
Երկրորդ ոչնչացում
Հայերի համար սիրիական Դեյր էլ Զոր քաղաքը նույն նշանակությունն ունի, ինչ հրեաների համար Օսվենցիմը: 1915-16թթ. Եփրատ գետի երկայնքով, հարյուր հազարավոր հայեր, որոնք ըստ երիտթուրքերի պաշտոնական ձևակերպման Թուրքիայից “տեղահանվել” և փրկվել էին, իրականում բաց համակենտրոնացման ճամբարում սպանվել կամ սովի են մատնվել: “Ցեղասպանության նահատակների հիշատակը հավերժացնող եկեղեցին” վկայում էր հայոց պատմության դժնդակ էջերի մասին: Եկեղեցին ոգեկոչման վայր էր, թանգարան և այն ժամանակ սպանված անթիվ հայերի աճյունների վերջին հանգրվան:
Եկեղեցին հուշակոթող էր, որովհետև այն այլևս գոյություն չունի: “Իսլամական պետության” բարբարոսներն այն պայթեցրել են: Հայաստանի Հանրապետության Նախագահը և արտաքին գործերի նախարարը խստորեն դատապարտել են այս բարբարոսական գործողությունը: Հայ ժողովրդի ամենակարևոր հուշակոթողներից մեկը գետնին է հավասարեցվել: Ջիհադիստները հարգանք չեն
ցուցաբերում ոչ միայն քրիստոնեական սրբավայրերի նկատմամբ, վերջերս Մոսուլում նրանք պայթեցրել են մահմեդական միստիկների` սուֆիների կողմից պաշտվող Հովնան մարգարեի տապանաքարը, այնուհետև` եզդիների սրբատեղիները:
Դեռևս ապրիլին “Իսլամական պետությունը” գրավել էր Քեսաբ քաղաքը և ավերել այն: Այն գտնվում է առասպելական Մուսա լեռից հարավ` Թուրքիայի սահմանին. որտեղ մեծամասամբ Ցեղասպանությունից փրկված հայեր էին ապրում: Սակայն Դեյր Էլ Զորի եկեղեցու պայթեցումը հայերի համար անհամեմատ ավելի ցավոտ է: Ամեն տարի ապրիլի 24-ին այնտեղ հավաքվում են հայեր աշխարհի տարբեր անկյուններից` ոգեկոչելու Ցեղասպանության օրը: Հաջորդ տարի երբ նշվելու է Ցեղասպանության 100-ամյակը, Դեյր Էլ Զորում այն այլևս չի ոգեկոչվի:
