Կունենա՞նք այդքան քաջություն հանդիպելու Քրիստոսին
«Աստված Իր Որդուն աշխարհ ուղարկեց ոչ թե նրա համար, որ դատապարտի աշխարհը, այլ որպեսզի փրկի աշխարհը» (Հովհաննես 3:17)
Միածին Որդին չեկավ դատելու, այլ՝ Աստծո սերը բացահայտելու։ Սակայն միևնույն ժամանակ Քրիստոսի գալուստը նաև դատաստան է, ամեն հանդիպում Քրիստոսի հետ ենթադրում է դատաստան, քանի որ Նա Լույս է և լուսավորում է ամենակարևորը՝ մարդկանց սրտերը։
Քանի այդ Լույսը չկար, ամեն բան կարծես լավ էր. կարելի էր ասել՝ ես հավատում եմ Աստծուն, բայց ապրել այնպես, ինչպես կստացվի, ինչպես հարմար է մեզ։
Իսկ որտեղ կա Լույսն, այնտեղ կեղծիքը նահանջում է։ Հենց սա է պատճառը, որ մարդիկս դժվարանում ենք ընդնունել Քրիստոսին։
Մի կողմից այդ Լույսը կանք է և ուրախություն, իսկ մյուս կողմից՝ կեղծիքի բացահայտում։ Հարցն այն է, թե մենք կունենա՞նք այդքան քաջություն հանդիպելու Քրիստոսին՝ հրաժարվելով ստից և ապրելով Լույսի մեջ։
Տեր Եսայի քահանա Արթենյան
