Արփիկին ես սիրում, հա՞, սուկին սին … ինչպես Չարենցը սեր խոստովանեց
Նստել էինք սեղանի շուրջը՝ մենք, հյուրերը: Չարենցը չկար: Չկար՝ չկար, Աստված իր հետ. մինչև առավոտ չէինք սպասելու: Դյադյա Միրզոն ոտքի կանգնեց, բարձրացրեց լիքը բաժակը: — Տղաներ ու աղջիկներ, — սկսեց նա, — հայ թատրոնի ապագա դերասաններ ու դերասանուհիներ … Էդ րոպեին էլ դուռը բացվեց, շեմքում երևաց Չարենցը: Վարդան Միրզոյանը ցած դրեց բաժակը: Մենք, ուրախացած, տեղ […]