Առաջին օր ﬔծ պահոց
Տէ՛ր իմ, Յիսուս Քրիստոս, այնչափ հարկաւոր համարեցիր պահք բռնելը, որ առաջին մարդուն, Ադամայ, նշան իր հնազանդութեան՝ պահք ապսպրեցիր՝ չուտել Գիտութեան ծառէն:
Յետոյ երբ դուն աշխարհ եկար, ինծի ապաշխարհանք սովորեցնելու համար՝ առաջին բանդ եղաւ քառասուն օր պահք բռնել, չուտել, անով սատանայի փորձութեան յաղթել:
Տո՛ւր ինծի ալ, Տէ՛ր իմ, շնորհք, որ այս սուրբ օրինակիդ հետևելով, այս քառասնօրեայ պահքը բարի դիտաւորութեամբ բռնեմ ու պահքին հետ լեզուս ալ սանձեմ, ետ կենամ գէշ խօսքեր ըսելէ, անէծք տալէ, բամբասանքներէ, և ամէն մոլութիւններէս ու ﬔղքերէս դադրիմ:
Տո՛ւր ﬔզ, Տէր, քու մահուդ նմանիլ՝ ﬔռելութեամբ ﬔղաց, որպէս զի կենդանարար արքայութեանդ ալ հաղորդ ըլլանք։
Աﬔնէն աւելի կ’աղաչեմ, պահես զիս այն ﬔղքէն՝ զոր գործեց Ադամ, լսելով կնոջ ձայնին՝ Աստուծոյ կամքն ոտքի տակ առաւ.
չըլլայ թէ ես ալ ուրիշին կամքին չդիպչելու համար՝ Աստուծոյ կամքին դէմ բան ընեմ, Աստուծոյ պատուիրանքը կոտրեմ, անով Ադամայ պէս դրախտէն քշուիմ դուրս իյնամ։
Այլ քեզ հետ հիմա ի պարտէզն աղօթից և ապաշխարհութեան մտնելով՝ Զատկին սուրբ շնորհքներովդ զարդարուիմ, երկնային դրախտին արժանի ըլլամ:
