«Մինչ աշակերտները խոսում էին, նույն ինքը՝ Հիսուսը, եկավ կանգնեց նրանց մեջտեղը և ասաց նրանց. -Խաղաղությո՜ւն ձեզ, ես եմ, մի՛ վախեցեք։ Նրանք, վախեցած և սարսափած, կարծեցին, թե մի ոգի են տեսնում։ Բայց նա ասաց նրանց. -Ի՞նչ եք իրար խառնվել և ինչո՞ւ եք կասկածներ ունենում ձեր մտքում։ Նայեցե՛ք իմ ձեռքերին և ոտքերին, հենց ե՛ս եմ։ Շոշափեցե՛ք ինձ […]
Երբ որ առանց ձեր կամքի չար մտքեր են գալիս, հիշեք հետևյալը: Դու մեղավոր չես, որ քո մոտ գալիս են վատ մտքեր, դու մեղավոր ես, երբ նրանց ներս ես թողնում ու զարգացնում: Իսկ ինչ որ գալիս է, դա քոնը չէ: Դա հարձակում է, որը դու պիտի ետ մղես, վճռականորեն ու Քրիստոսին օգնության կանչելով: Ու այդ օգնությունը […]
Ծառայեցե՛ք Տիրոջը երկյուղով և ցնծացե՛ք նրա առջև դողալով։ Ընդունեցե՛ք նրա խրատը, որ Տերը չբարկանա, որ դուք չկորչեք արդարության ճանապարհից, երբ նրա զայրոյթը բորբոքված լինի։ Երանի բոլոր նրանց, ովքեր հույսը դրել են Տիրոջ վրա։ (Սղ 2:11-13)
Տիրոջ օրենքը անարատ է, հանգստացնում է հոգին: Տիրոջ վկայությունը ճշմարիտ է, իմաստուն է անում պարզամիտին: Տիրոջ պատվիրանները ուղիղ են, ուրախացնում են սիրտը: Տիրոջ հրամանները մաքուր են, լուսավորում են աչքերը: Տիրոջ վախը սուրբ է, մնում է հավիտյան: Տիրոջ դատաստանները ճշմարիտ են, բոլորովին արդար: Նրանք ավելի ցանկալի են, քան թե ոսկի եւ քան թե շատ մաքրված ոսկի, […]
Երբ Իսրայելի ժողովուրդը Եգիպտոսի գերությունից ազատվեց և հասավ Սինայի անապատ, սոված էր և հաց ուզեց: Եվ Աստված ասաց Մովսեսին. «Ահա Ես երկնքից հաց պիտի տամ ձեզ, և ժողովուրդը վեր կենա՝ և օրվա պետք եղածը նույն օրը հավաքի, որ փորձեմ նրանց, թե Իմ օրենքի համեմատ պիտի գնան, թե ոչ» (Ելից 16.4): Այդ հացը մանանան էր, որ […]
Քրիստոս Սուրբ Մարիամին ասաց. «Ո՛վ կին, ահա՛ քո որդին» և Հովհաննես առաքյալին ասաց. «Ահա՛ քո մայրը» (Հովհ 19.26-27)` Իր մորը հանձնելով Իր աշակերտի խնամակալությանը: Քրիստոս նույնիսկ խաչի վրա եղած ժամանակ չարչարանքների մեջ հիշեց Իր մորը և մտահոգվեց նրանով, սակայն Իր ծնողի համար չիջավ Խաչից: Դրանով Փրկիչը մեզ սովորեցրեց, որ հատկապես կրոնավորները` իրենց վրա խաչ վերցրածները, […]
Երկրի վրա չկա արդար մի մարդ, որ բարի գործ անի և չմեղանչի։ Բայց դու ամբարիշտների ասած ամեն խոսք սրտիդ շատ մոտ մի՛ ընդունիր… (Ժղ 7:21,22)
Ինչո՞ւ համար են խռովություն անում հեթանոսները, և ազգերը` ունայնություն մտածում: Երկրի թագավորները վեր են կենում, և իշխաններն իրար հետ խորհուրդ են անում Տիրոջ դեմ և Նրա օծյալի դեմ: Կոտրենք նրանց կապանքները և դեն գցենք նրանց չվանները մեզանից: Երկնքում բնակողը ծիծաղում է, Տերը ծաղրում է նրանց: Սաղմոս 2.1-4 Մենք կարող ենք տեսնել, թե ինչպես են մարդիկ […]
Արդարև, իզուր թակարդ չեն լարում թռչունների համար: Նրանք, որ սպանության մասնակից են դառնում, չարիք են գանձում իրենց անձի համար. չար է լինելու անիրավ մարդկանց կործանումը: Դա է ճանապարհը բոլոր նրանց, որ անիրավություն են գործում, որովհետև ամբարտավանությամբ նրանք սպանում են իրենց հոգին: Առակներ 1:17-19
Նույնիսկ խաչի վրա էին իրեն ծաղրում ու նախատում: Նա իրեն ծաղրողների բոլորի անունները գիտեր, բոլորի կենսագրություններն ու մեղքերը հատ-հատ գիտեր: Բայց խոնարհաբար տարավ: Առավել եւս, հոգին ավանդելուց առաջ բոլորին ներեց (Ղկ. 23:34), ու խնդրեց, որ Հայրն էլ ների: Ապա հոգին ավանդեց հոր ձեռքերի մեջ: Ահա խոնարհության չտեսնված չափանիշ ու խոնարհ գործերի բացառիկ շղթա: Արդյունքում եղավ […]
