Ներկա քաղաքական իրադրությունը քննելով, կարող ենք արձանագրել, որ մայիսից սեպտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում քաղաքական ուժերի էական տեղաշարժեր տեղի ունեցան։ «Մայիսին իշխանափոխության արդյունքում ձևավորված Քաղաքացիական Պայմանագիր, ԲՀԿ և ՀՅԴ կոալիցիոն կառավարությունը դեֆակտո արդեն գոյություն չունի։ Եթե նույնիսկ ԲՀԿ և ՀՅԴ նախարարները շարունակեն աշխատել կառավարությունում նրանք այլևս ՔՊ-ի կոալիցիոն գործընկերները չեն, այլ քաղաքական մրցակից հակառակորդները։ Լույս դաշինքի կողմից առանձին թեկնածուի առաջադրումը վկայում է նաև Ելք խմբակցության փխրունության մասին։ Հայաստանում առկա քաղաքական անտրամաբանությունը, երբ գործադիրը չունի մեծամասնություն խորհրդարանում , շարունակում է խորանալ։ Եթե մինչ այդ հարցի պատասխանը վերը նշված երեք խմբակցությունների ձևական կոալիցիան էր, ապա այժմ դա էլ չկա։ Քաղաքական կայունության դեֆիցիտը դառնում է սպառնալիք պետական ապարատի բնականոն աշխատանքի համար։ Մինչ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները քաղաքական քաոսից խուսափելու համար բոլոր քաղաքական ուժերը և առաջին հերթին իշխանությունները պետք է փոխպայմանավորվածությամբ հրաժարվեն ցնցել պետական քաղաքական համակարգը, այլապես կունենանք շատ տխուր իրավիճակ։ Կոնկրետ ինձ համար սա կլինի նրանց պետականամետության գնահատման բարոմետր»։ Գարիկ Քեռյան