Դեռ քնած ես դու… Թող քեզ, խեղճ մանուկ, այս վերջին անգամ իմ կրծքին սեղմեմ…
ՌՈՄԱՆՍ Մի աշնանային մռայլ իրիկուն Մի աղջիկ գնում էր անմարդ տեղերով, Յուր անբախտ սիրո ծնունդը թաքուն Բռնած դողդոջուն, քնքուշ ձեռքերով։ Բոլորը լուռ էր. հոգնած աշխարքը Հանգստանում էր գիշերվա մթնում, Այնինչ ուշադիր աղջիկն յուր աչքը Երկչոտ հայացքով չորս կողմն էր ածում։ Եվ, հառաչելով անմխիթարանք, Նա նայեց անմեղ այն արարածին. «Քնած ես, մանուկ, դու իմ տառապանք… […]





































