Եվ նրանք, որ նրա խոսքը հոժարությամբ ընդունեցին` մկրտվեցին. և այն օրը երեք հազարի չափ հոգի ավելացան: Եվ միշտ հետևում էին առաքյալների վարդապետությանը և հաղորդությանը և հացի կտրելուն և աղոթքներին: Գործք. 2.41,42 Այս խոսքը մեզ հայտնում է, թե ինչպիսին էր առաջին դարի եկեղեցին: Գրված է, որ Պետրոսի խոսքը լսելուց հետո մեկ օրում երեք հազարի չափ մարդիկ […]
Քանի որ համընդհանուր ճակատամարտը, ուր Հիսուսը կռվում էր, հաղթանակի ճակատամարտն էր, Նա նախևառաջ պսակվեց փշերով, երկրի երեսից ջնջելու համար որևէ անեծք, Իր աստվածային գլխով արմատախիլ անելով մեղքից ծնված նրա փշերը: Ապա, Վիշապի դառը մաղձը խմելուց հետո, դրա փոխարեն մեր առաջ ընդարձակագույնս բացեց քաղցրության աղբյուրները, որոնք Իրենից բխեցին: […] Նա բացեց Իր կողը, որից բխեցին սրբազան […]
Ո՞ր մարդը կարող է իմանալ Աստծո խորհուրդները, և կամ ո՞վ կարող է խելամուտ լինել, թե ինչ է կամենում Տերը. քանզի մահկանացուների մտածումները անստույգ են, իսկ մեր գիտելիքները՝ անհաստատ: Եղծանելի մարմինը ծանրացնում է հոգին, և հողեղեն այս հարկը բազմահոգ է դարձնում միտքը: Ուստի մենք հազիվ ենք նկատում երկրային բաները և չարչարանքով ենք գտնում այն, ինչ ընկած […]
«Վարդապետ, ուզում ենք քեզնից մի նշան տեսնել» : Մատթեոս 12:38 Աստված հրաշք է գործում ոչ թե նրա համար, որ մենք ենք պահանջում, այլ երբ Ինքն է կամենում: Հրաշք կատարվում է ոչ թե մեր պահանջի համաձայն, այլ՝ մեր հավատքի: Հիսուս իր երկրային կյանքի ընթացքում հենց այնպես որևէ հրաշք չկատարեց: Նույնիսկ անապատում, փորձության ժամանակ, մերժեց սատանային հրաշք […]
Հիսուսն իբրև մարդ մկրտվեց, բայց իբրև Աստված ջնջեց մեր մեղքերը. մաքրագործման կարիք չուներ, այլ՝ կամենում էր սրբացնել ջրերը: Իբրև մարդ փորձության ենթարկվեց, բայց իբրև Աստված հաղթեց, և մեզ հորդորում է վստահասիրտ լինել, որովհետև Ինքը «հաղթել է աշխարհին» (Հվհ 16, 33): Քաղց զգաց, բայց կերակրեց հազարավոր անձանց, և Ինքն է «կենդանի հացը, երկնային հացը» (Հվհ 6, […]
«Եթե երկրագնդի ամենամեծ մեղավորը, մահվան պահին զղջալով իր բոլոր մեղքերի համար՝ հոգին ավանդում է սիրո գրկախառնման մեջ, Աստված իսկույն, առանց հաշվի առնելու մի կողմից այն բազմաթիվ շնորհները, որոնք այդ տարաբախտը արհամարհել էր, իսկ մյուս կողմից՝ այն բոլոր ոճիրները, որոնք գործել էր, հաշվի է առնում միայն այդ վերջին աղոթքը և նրան ընդունում է, անհապաղ, Իր ողորմության […]
«Ով որ մեծ է ձեր մեջ, թող լինի, ինչպես կրտսերը, իսկ առաջնորդը՝ ինչպես սպասավորը» (Ղուկ. 22: 26), որովհետև մեծը պետք է խոնարհվի, որպեսզի փոքրի ցավը հասկանա ու դարմանի, իսկ առաջնորդը՝ պատասխանատվություն կրի ամեն սպասավորի համար։
Առաջին քայլը Եկեղեցի գնալն է, ուր և կսովորեցնեն մնացած քայլերը` Ժամերգություն, Սուրբ Պատարագ, Եկեղեցու Հայրեր, Աստվածաշունչ, աղոթք և այլ բարեպաշտական սովորություններ: Եկեղեցուն զուգահեռ լավ է գտնել մի հոգևոր մարդ, եկեղեցու անդամ, որը տեղեկացված է և օգտվել նրա հմտությունից, շուտ ոտքի կանգնելու համար: Բայց, առանց եկեղեցու ցուցումների, քայլերը կխճճվեն ու մարդը կհայտնվի խառնաշփոթի մեջ: Օրինակ ինչքան […]
Որևէ չարություն մեր կյանքի վրա իշխանություն չունի, եթե մենք կամավոր դա նրան չտանք: Վերջին խոսքը միշտ Աստծունն է: Տիրոջ բարությունն ու համբերությունը մեզ ժամանակ է տալիս ապաշխարելու: Զգույշ պիտի մնանք, որ չարհամարհենք այս բարությունը (Հռոմ. 2:4-7): Հիվանդությունները, պատահարները, նեղություները չեն կարող կանգնեցնել մարդուն, եթե նրա միտքը ապաշխարության վրա է: Արմեն Հարեյան
