Ջաբրայիլի ճախրող Արծիվ, Կյաժը, գոջը անմահացավ
Ջաբրայիլի ճախրող Արծիվն անմահացավ` կյանքը նվիրելով հայրենիքին։ Կյաժը, գոջը, նույն ինքը` սպա, ավագ լեյտենանտ Ռաֆայել Մխչյանը
Ռաֆայել Ալբերտի Մխչյանը ծնվել է 1993 թվականի դեկտեմբերի 15-ին, Երևան քաղաքում։ Սովորել և ավարտել է Վահան Թեքեյանի անվան թիվ 92 հիմնական դպրոցը։ Կրթություն է ստացել Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանում։
Դեռ պատանի տարիներին շատ սիրել է ռազմագիտությունը, տարերքը զենքն ու զինամթերքն էր, միշտ պայքարի ու հաղթանակի կենտրոնում։
Ռաֆայել Մխչյանը շրջապատի լույսն էր, օժտված զինվորականի տոկունությամբ, սակայն բնավորությամբ՝ պարզ ու անկեղծ։ Մասնագիտությունն ընտրելու հարցում ծնողները դեմ էին։
Աշխատասիրությունն ու հայրենիքի հանդեպ մեծ սերը Մխչյանին դարձրեց Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանի լավագույն սաներից։
Զինվորական բուհի, այսպես ասած, բարոյական նկարագրի կարևոր գծերից էր սպայական պատվի խոր ըմբռնումը, փոքր մարմնում զինվորականի քաջ ու հզոր ոգի։ 2014 թվականին արդեն Ջաբրայիլում էր, որպես դասակի հրամանատար։
2016 թվականին, երբ սկսվում է ապրիլյան պատերազմը, հենց առաջին հարվածները նրա դասակի ուղղությամբ էին։ Ավագ լեյտենանտը քառօրյա պատերազմում առանց խուճապի գործի դրեց գիտելիքներն ու անմնացորդ նվիրումով իր տղաների հետ մինչև վերջ ամուր պահեց վստահված դիրքը։ Այդ պատերազմում փրկեց շատերի կյանքը, ցավոք, կորցրեց նաև մարտական ընկերներին։
6 տարի ծառայել է Ջաբրայիլում։
2018 թվականին Մխչյանների ընտանիքը Երևանից տեղափոխվում ու բնակություն է հաստատում Բյուրեղավանում։ Նոր միջավայրում ևս մեծ հարգանք էր վայելում։
Մեր հերոսը 2019 թվականին ամուսնանում է իր սիրելի Մարիի հետ։ Նորաստեղծ ընտանիքը տեղափոխվում է Մեխակավան։ Նրանց ներդաշնակ կյանքը ցավոք երկար չի տևում։
2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ի դավադիր լուսաբացը կտրում է ողջ հայության հանգստությունը։ Ռաֆոն արձակուրդում էր, երբ սկսվում է Արցախյան երկրորրդ պատերազմը։ Այդ ժամանակ տիկնոջ հետ Հայաստանում էր, հարազատների կողքին։
Հայրենիքը նրա կարիքն ուներ և դա անբեկանելի էր․ «Իմ տղաները չպիտի այլ հրամանատար փնտրեն, ես իմ դասակի հետ պետք է լինեմ»-ասել էր երիտասարդ սպան։ Սեպտեմբերի 28-ին արդեն Ստեփանակերտում էր։ Մեծ դժվարությամբ հասնում է իր տարածք ու միանում իր զինվորներին։ Ծանր մարտեր էին ընթանում, արկերի պայթյունների ներքո հուսադրում էր զինվորներին ու լավատեսություն տրամադրում։
Վերջին զանգը հոկտեմբերի 2-ին էր․ «ամեն բան վերջում լավ է լինելու »,- ․այս խոսքերով հուսադրում էր հարազատներին։
Հոկտեմբերի 3՝ ծանր ու մղձավանջային գիշեր, տղաները հայտնվում են շրջափակման մեջ և պատերազմ կոչվող արհավիրքը խլում է սպա Ռաֆայել Մխչյանի լուսավոր կյանքը։
Փառք ու պատիվ քեզ, ՀԵՐՈՍ:
Թանկ անունդ հավերժ կմնա մեր սրտերում։ Մեր ապրվող օրերով պարտական ենք քեզ ու մեր մյուս անմահներին․․․
Նյութը՝ Բյուրեղավանի համայնքապետարանի հանրագրից
