Երանի՜ թե մշտապես արթուն լինեինք՝ նկատելու այդ «չերևացողները»…
Էսօր աշխատանքային օրս մի տեսակ «նոստալգիա»-ով սկսվեց ու ավարտվեց: Միմյանց պատմում էինք մեր կյանքի տպավորիչ ու «թաց» պատմությունները: Ակամայից հիշեցի հերթական տարեդարձներիցս մեկն ու հյուրերիցս մեկին, որի մասին ամեն անգամ պատմելիս հուզմունք եմ վերապրում: Հիշում եմ՝ հավաքվել էին բոլոր հյուրերս, նստել սեղանի շուրջ և սպասում էին ինձ, որ սկսենք «կերուխումը», և ահա դուռը թակեցին: Բացելուն […]