Նստում իրանց հանդուժող հասարակության գլխին եւ խոսում ամենաբարձր բաների մասին
«Ամենաբարձր բանը աստվածանալն է՝ բարձրանալ, խորանալ, ներշնչվել խոհերով ու զգացմունքներով եւ ստեղծագործել։ Ի՜նչ շատ բան է մեզ տրված ու ինչքան քիչ բան ենք անում․ էս բոլորը խելքի հարց է, ճաշակի, հասկացողության․․․ Սայթաքելն էլ է մարդու համար, բայց արի ու տես՝ նրանք, որ մտքով ու լեզվով անդադար սայթաքում են, հենց նրանք են իրանց ազգի տեր ու պաշտպան կարծում։ Ներսից ազգն ուտում ու քայքայում են, նստում իրանց հանդուժող հասարակության գլխին եւ խոսում ամենաբարձր բաների մասին։ Էսպես ենք կորցրել էն լավագույնը, որ պարտավոր էինք աչքի լույսի պես պահպանել»։
Հովհաննես Թումանյան
