Բանակից փախած «դուխով» մի վախկոտ վարչապետ ունենալու փոխարեն, որի դիմաց եթե մուկը անգամ գազ արձակի, բունկեռ կվազի, ես կերազեի ունենայինք Մամիկոնյան հերոս

Մեր ազգի դժբախտութիւնը մեր թշնամու ուժը ու քանակը չէ, այլ որովհետեւ երկրի իշխանութիւնները վախկոտ դաւաճաններ, ծակ մտնողներ ու կեանքեր վաճառողներ են։ Իսկ ընդդիմութիւնը ժամանակի, առիթների ու ջիղերի վաճառողներ։ Ոչ մի տեղ առաջնորդ չեմ տեսնում, որ բռունցքը կոտրելու չափ, սեղանը կոտրի, միաբանեցնի, ազգը բռունցքի վերածի, ու իր կեանքով ապացուցի որ «սա Հայաստանն է»։

Որպէս հոգեւորական, կ’երազէի ունենալ առաջնորդ, վարչապետ, նախարար ու գեներալ որոնք պէտք է նմանէին Սպարտայի ԼԻՈՆԻԴԱՍին։ Այն առիւծասրտին որ 300 հոգիով կռուեց ու առաջնորդեց իր գունդը բազմահազար զօրքի դէմ ու իր կեանքի գնով փրկեց իր երկիրը։

Կասկած չունեմ որ Հայ բանակին մէջ տասնեակ հազարներով լիոնիդասներ ունենք, առիւծ սրտեր, որոնք իրենց կեանքը դնում են հայրենիքի զոհասեղանին առանց մի քայլ ետ քաշուելու ու նահատակւում։ Ցաւօք՝ հինաւուրց ազգի քաղաքական խաւին մէջ նույնիսկ մէկ Լիոնիդաս չկայ, որ սպարտական ոգի մտցնի բոլորիս մէջ։

Բանակից փախած «դուխով» մի վախկոտ վարչապետ ունենալու փոխարէն, որի դիմաց եթէ մուկը անգամ գազ արձակի, բունկեռ կը վազի, ես կ’երազէի ունենայինք Մամիկոնեան հերոս որ անձամբ մեզ Աւարայրի տանէր։ Լիոնիդաս ունենայինք, որ անձամբ մեզ Թերմոփիլէ տանէր։ Մարդիկ ունենայինք որ իրենց արիւնն ու հարստութիւնը դնէին հայրենիքի համար, փոխանակ ծծեն այդ հայրենիքի որդիների արիւնն ու հարստութիւնը։

Ամէն կռուող ողջ ու նահատակ զինուոր Լիոնիդաս է։ Նրանք են այսօրուան այն հերոսները, որոնք ապրում են «վահանովդ, կամ վահանիդ վրայ» նշանաբանի կեանքը…։ Մնացածներս բոլոր, նրանց դիմաց անարժաններ, ապիկարներ ու անճարներ ենք։

Կը յուսամ, կաղօթեմ, կը մաղթեմ, Աստուծմէ կեանքիս գնով “կը պահանջեմ” որ մեր յաջորդ վարչապետը ԼԻՈՆԻԴԱՍի նման անձ լինի, որին հետեւելու են բոլոր նրանք որ իրենց կրծքերի տակ հայի սիրտ ունեն, թշնամու սիրտը պատռելով գոռալու «սա Հայաստան է»։

Սերոբ քահանա Ազարյան