Լոխ ըլնեք դուք, «մաքուր թուրքականի» բալելշչիկներ
«Մի անգամ եմ լսել էդ տխմար արտահայտությունը, ափսոս, որ ասողը կին էր` «մաքուր թուրքական ապրանք»… ախր ոնց կարող ա չափահաս մարդը, որը ոչ գժի թուղթ ունի, ոչ շիզոֆրենիկ ա, ոչ մոլագար ա, ոչ էլ դեռատի տարիքում գլխի վրա պարբերաբար զմփացել ա թթի ծառերից, բլթցնել նման ապուշություն… Ոնց կարող ա թուրքականը «մաքուր» լինել… թուրք, թուրքիա բառերն արտաբերելուց հետո մարդ պիտի բերանը դեղատնային սպիրտով կես ժամ ողողի: Չճվճվաք, դրա պատասխանն էլ կա` էն ամենն ինչ թուրքիայից ներկրվում ա Հայաստան, «թուրքական» կարող ա կոչել միայն շատ միամիտ, հարիֆ մարդը: Որովհետև էդ ամենը ծախու հոգի ունեցող եվրոպացու ու ջհուդի դրած արտադրությունն ա տվյալ քոչվորանոցում, ուր էժան աշխատուժ կա:
Մեկ էլ ադրբեջանի նավթն ա ադրբեջանինը, ոչ թե Բրիթիշ Փեթրոլիումինը… լոխ ըլնեք դուք, «մաքուր թուրքականի» բալելշչիկներ, բա ոնց, առևտուրն ազգություն չի ճանաչում, որ լավ մտածեք` էլի առուծախի բաներ կգտնեք, բացի սեփական արժանապատվությունից, կարևորը սկսելն ա, հետո յուղի նման կպլստա, կեթա…. անթալիաներում եղանակը ո՞նց ա»:
Գրում է երգահան Քրիստ Մանարյանը:
