ԱՒԱԳ ՉՈՐԵՔՇԱԲԹԻ

«Ահա՛ այրդ ցձեզ» խօսքին յիշատակաւ

Հա՛յր յաւիտենական, տե՛ս ահա պատկեր ﬕածին Որդւոյդ. իմ տեղը ինք կը քաշէ պատիժ

անարգանաց՝ որչափ որ ըրեր եմ՝ պզտիկուց ﬕնչև հիմա՝ քու աստուածութեանդ դէմ իմ ﬔղքերովս։

Քու ﬕածին Որդւոյդ այս պատկերը քեզ կ’ընծայեմ, Հա՛յր սուրբ, տե՛ս, և քու բարկութիւնդ իմ վրայէն վերցո՛ւր:

Ինծի համար փշով պսակուեր է այն Որդիդ՝ զոր դու այնչափ կը սիրէիր:

Ինծի համար իր սուրբ արիւնն երեսն ի վար կը վազէ, իմ անարգական ﬔղքերուս համար՝

ապտակ անարգանաց սուրբ երեսին զարնուած կեցեր էր իմ սրբապղծութիւններուս համար՝

թքով լեցուած, սուտ թագաւորի պէս ծաղր եղած, գաւազանի տեղ՝ եղէգ ձեռքն առած,

թագի տեղ՝ սուրբ գլուխը փուշեր խոթուած, ծիրանւոյ տեղ՝ կուսածին մարﬕնը ﬔրկացած, քղաﬕդ նախատանաց հագած:

Այս կերպարանքով առջևդ կեցած կ’աղաղակէ.

Հա՛յր սուրբ, թո՛ղ տուր, ներկայս ﬔղաւորիս աններելի ﬔղքերը. ես ահա կը քալեմ անոր տեղ ես թող ﬔռնիմ. իսկ այս անօրէն Բարաբբան թող որ ազատի:

Հիմա ես ալ կ’աղաղակեմ, այս ողորﬔլի պատկերը՝ քու սիրական Որդւոյդ պատկերն է, այս ձայնը քու ﬕածնիդ ձայնն է, օտարի մը չէ:

Ե՛ս ﬔղաւորս, ե՛ս զԲարաբբաս, այսօր քեզ կը ցուցնեմ, Հա՛յր գթութեանց, բարկութիւնը

դադրեցուր իմ վրայէս, արդարութիւնդ մոռցիր՝ գթութիւնդ ցցո՛ւր, զիս ազատէ՛ ﬔղացս պատիժներէն:

Ողջ տեղ չէ ﬓացեր իր մարտ ﬓոյն վրայ, ուժ չէ ﬓացեր կեանքին վրայ. ասոր խեղճութեան վրայ՝ մարդու սիրտ չդիմանար, ի՜նչպէս դիմանայ քու հայրական սիրտդ:

Բոլորովին ջնջէ՝ այսօր իմ ﬔղքերս, վասն զի քու այնչափ սիրական Որդիդ բոլորովին զինք պատարագեց ինծի համար:

Նայէ՛ երկնքէն, Հա՛յր սուրբ, այս պատկերիս վրայ՝ զոր այսօր քեզ կը ցուցնեմ, ﬕ նայիր իմ անօրէնութեանս վրայ:

Ես այս պատկերին տակ կ’ապաւինիմ՝ աﬔն անգամ որ քու բարկութիւնդ շարժի իմ վրաս, թէ հիմա և թէ ﬔռնելուս ատեն։

Երբ դատաստանին օրն ինծմէ համար ուզես ըրած սրբապղծութեանս, յանդգնութեանս, անարգութեանս վրայ, ես այս պատկերին ապավինած՝ այն օրը կաղաղակեմ.

Տէ՛ր, յիշէ՛, նայէ՛ այս ﬕածնիդ պատկերին, ու իմ ամէն ﬔղքերուս թողութիւն տուր։