Նոյեմբերի 9–ի պատվիրատուները․․․ Արծրուն Պեպանյան
Հրապարակախոս Արծրուն Պեպանյանըգրում է․ «Նոյեմբերի 9–ի պատվիրատուները․․․
2018 թ․ ապրիլի 23–ի երեկոյան գործով հարկադրված էի անցնել Ամիրյան–Հրապարակ– Վերնիսաժ ուղիով: Սերժ Սարգսյանը հրաժարական էր տվել, ու երջանկությունից թռչկոտող բազմությունը խցանել էր ճանապարհս: Մանղալների վրա խորոված, քաբաբ, բեռնատարների թափքերից շամպայն ցողող աղջիկներ, ականջ խլացնող աղմուկ, ճիչեր…
Մի կերպ հասա Վերնիսաժ ու երբ հեռացա այնքան, որ աղմուկը թուլացավ և կարելի էր խոսք լսել, բազմությանը մատնացուցելով՝ ուղեկցիս ասացի.
– Այս բոլոր մարդիկ խոր հուսահատություն են ապրելու, հուսալքություն է համակելու նրանց: Ո՞վ է նրանց բոլորին սփոփելու, մխիթարելու:
Հիմա հետին թվով հավելեմ՝ այդ մարդիկ են պատվիրել նոյեմբերի 9–ը: Պատվիրել են անգիտորեն:
Ու այս խոսքերը մեղադրանք չեն նրանց հասցեին, ամոթանք չեն, պարսավանք չեն՝ ընդամենը փաստի արձանագրում են՝ կյանքից դաս առնելու համար:
Այո, չեմ մեղադրում, քանի որ այդքան է եղել իրենց քաղաքական խելքը: Բայց նաև չեմ ընդունում ոչ մի արդարացում, թե իբր մենք սա չէինք ուզում, մենք ուրիշ բան էինք ուզում: Այդ ինչու ես այդ նույն օրը, նույն ժամին խոր, անչափ շատ խոր տագնապի մեջ էի Հայրենիքիս ապագայի հարցով, իսկ դուք ճախրում էիք երկնքում…
Միայն չասեք, թե ձեզ զգուշացնող չի եղել: Եղել է, նույնիսկ այդ օրը, այդ նույն հրապարակում է եղել: Ահավասիկ՝ ինձ անծանոթ մի կնոջ նամակը՝
– Պարոն Պեպանյան, Ձեզ տեսա 2018–ի ապրիլի 23–ին Հանրապետության հրապարակում, Դուք անցնում էիք մռայլված դեմքով, ու ես զարմանում էի, թե ինչու Դուք մեզ հետ չեք կիսում մեր ուրախությունը: Ես հետո հասկացա, որ Դուք գիտեիք, թե ինչ աղետ է գալու մեր գլխին ու Դուք Ձեր դեմքի արտահայտությամբ զգուշացնում էիք մեզ, բայց մենք, ցավոք, ունակ չեղանք ընկալել զգուշացումը»:
