Քիչ ժամանակ է նրան մնացել
Գեղամ Մանուկյանը գրում է. «Նիկոլը մոտենում է իր սեւ առաքելության վերջին թիրախի զավթմանը։ Ազգային հաստատությունների վրա երեք տարիների գրոհից, Արցախը հանձնելուց, Արցախում Հայոց Բանակի ներկայությունը վերացնելուց (Պաշտպանական բանակն ի նկատի չունեմ) հետո արդեն նրա թիրախում է Բանակը։ Նիկոլը գնում է գլխատելու Հայոց Բանակը։ Քիչ ժամանակ է նրան մնացել նպատակին հասնելու համար։
Արմեն Սարգսյանին ահաբեկելով, ձեռքերն ազատվել են։ Թեեւ այն կտրելու դեռ ժամանակ կա։ Արդեն շտապում են նիկոլականները հայտարարել, թե Օնիկ Գասպարյանն ազատվել է ՀՀ ԶՈՒ Գլխավոր Շտաբի պետի պաշտոնից, ինչն այդպես չէ։ Բայց նիկոլականների այս հարձակումն ունի երկար պատմություն։ Ու ուշագրավ մի փաստ։
Դեռ մի քանի օր միայն իշխանության վրա լինելուց հետո, 2018-ի հունիսին, նրանք աննկատ խորհրդարանի վավերացմանն են ներկայացրել օրենդրական մի փոքրիկ փոփոխություն, որով իշխանությունն արդեն առանց արգելքի ցանկացած պահի կարողանում էր փոխել ՀՀ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետին։
Դեռ նոր միայն կառավարական աշխատասենյակներ մտած երիտասարդներն առաջին քայլերից մեկը հենց Բանակի հրամանատարի փոփոխության հարցում ձեռքերի ազատությունն են ցանկացել ստանալ։ Հետո ասում ենք՝ անփորձ։ Լավ էլ փորձված են եղել, ուղղակի օտարի համար են փորձված եղել։
Հիմա հարց՝ շատերն են ասում, գրում՝ Օնիկ Գասպարյանն ու գեներալիտետը պետք է ձերբակալի նիկոլին։ Հազար անգամ ոչ։
Մեր՝ ՀՀ քաղաքացիների, քաղաքական ուժերի, Ժողովրդի, Ազգի պարտականությունները ՀՀ Զինված Ուժերի վրա չբարդենք ու նրանից չակնկալենք։
Անօգնականության համար չպետք է այլոց մեղադրել։
Հայոց Բանակն իր գործն է անում։ Մնացյալը մերն է՝ ՀՀ քաղաքացիներինս։ Կարո՞ղ ենք թույլ չտալ այս իշխանությունն իր դավադիր նպատակին հասնի, կարո՞ղ ենք հեռացնել նիկոլին։ ՊԵՏՔ է անենք։
Հայոց Բանակն էլ իր գործն ու առաքելությունն ունի։ Երկուսս էլ ծառայում ենք նույն նպատակին՝ Հանուն Հայաստանի եւ Արցախի Հանրապետությունների։ Վաղը մեր ԱԶԳԱՅԻՆ ԲԱՍԻՈՆԸ ՊԱՇՏՊԱՆԵԼՈՒ վճռական օր է։ Ես գնում եմ պաշտպանելու։ 16։00-ին, Բաղրամյան պողոտա։ Ընկերներիս հրավիրում եմ կանգնել կողքս։
Հ.Գ. Լուսանկարում Նիկոլը խայտառակեց մեզ, Երկիրը, մեր Զինված Ուժերը, երբ նշան բռնել ու լիցքավորել չգիտեր…»:
