Էդ դավադիրը դու ես … Արցախին Էդքան վնաս տաս, լինելով ոչ բարով` գերագույն գլխավոր հրամանտար

Ուզում եմ հասկանալ.
-Ոնց Վանոն կասեր`
-Փոքր վախտը հեծանիվ չունենալո՞ւ
-Թե՞ լրջագույն պրոեկտավորման արգասիք է
-Ս`ա:
Հ.Գ
-Որ հայտնածդ մի քանի նախադասությամբ`
-Թշնամի երկրներով շրջապատված, կիսապատերազմի մեջ գտնվող երկրիդ, Արցախին.
-Էդքաաաաա~ն վնաս տաս.
-Լինելով էդ երկրի ղեկավար.. ոչ բարով` գերագույն գլխավոր հրամանտար…
Հ.Գ.
-Ավելի բարոյական, հրամանտարին
-ՀԱՐԻՐ չէ՞ր…
-Ուղիղ ասեիր.
-Բակո, ես մեղադրում եմ քեզ….
-Իմ դեմ… Արցախի դեմ,  Հայաստանի դեմ… հայոց դեմ`
-Դավադրության համար…
-Թե չէ` գիտահետազոտսական-միտահետազոտական.
-Դեմ առ դեմ, օգնականդ, գնաց,…չվերադարձավ… որ Դուշանբեւոմ կիրթի հետ էի…. շատ լավ էի զգում ինձ, կիրթը դավադիր չի Արցախի պես…
-Հ.Գ.
-Երկրիդ համար պատասխանատվության` ճակատագրական ոււ պատմական զգացողությունից զատ.
-Կա տղություն…
-Իրերեն ու անձերն իրենց անունով կոչելու….
-Դավադրին` «դուխով» ասելու`
-Էդ դավադիրը դու ես..
Հ.Գ.
-Չէ որ քեզ համ Հայաստանի, համ Ղարաբաղի /ինքդ ես ասել/
-Ժողովուրդը ընդունում է միանշանակ….
-Կհասկացվես… միգուցե?…
Հ.Գ.
-Սպանեք`
-Չեմ հավատա… մանկությունոից եկող հեծանվի պատմություն չէ…
-Սա.
-ՊՐՈԵԿՏ է… ՏԵՍԼԱԿԱՆ