Օվերտոնի պատուհանը կամ ինչպես ոչնչացնել մարդկանց

Ինչպես օրիկնականացնել ցանկացած հակահասարակական, հակամարդկային և սթափ բանականանությանը դեմ օրենքները:

Ամերիկացի սոցիոլոգ Ժոզեֆ Օվերտոնը մշակել է մի տեխնոլոգիա, որով հնարավոր է փոխել մարդկանց վերաբերմունքը ցանկացած երևույթի նկատմամբ, որը նախկինում համարվել է անընդունելի:

Այս տեխնոլոգիան ստացել է <<Oվերտոնի պատուան>> անունը: Ծանոթանալով նրա հետ, հավանաբար, դուք կփոխեք ձեր պատկերացումները աշխարհի մասին:

Եվ այսպես, համաձայն Օվերտոնի պատուհանի ցանկացած գաղափարի կամ պրոբլեմի համար հասարակությունում գոյություն ունի այսպես ասած հնարավորությունների պատուհան:

Այդ պատուհանի սահմաններում ցանկացած գաղափար կարող է լայնորեն քննարկվել, աջակցվել, քարոզվել և ի վերջո օրենքի ուժ ստալ:

Պատուհանը <<ամենաանհնարին և անհավատալի>> գաղափարը, որը լրիվ խորթ, անընդունելի է հասարակության կողմից և հակասում է հասարական ընդունված բարքերին, վերափոխում է այն որպես <<անհրաժեշտ քաղաքականության>>, լայնորեն քննարկված, մարդկային զանգվածների կողմից ընդունված և ի վերջո օրենքի ուժ ստացած փաստի:

Սա շատ ավելի նուրբ տեխնոլոգիա է, քան ասենք ուղեղների լվացումը: Պատուհանի գործունեության արդյունավետությունը կայանում է նրա հերթականորեն, համակարգված և աննկատ ներդրումը, որը ի վերջո ստեղծում է նոր հասարակական մտածելակերպ:

Սրանում է կայանում պատուհանի քայքաիչ, անբարո և կործանարար էությունը:

Այժմ կոնկրետ օրինակի վրա տեսնենք թե ինչպես է գործում չարաբաստիկ Օվերտոնի պատուհանը:

Դրա համար վերցնենք լրիվ անհավանական, անհեթեթ մի գաղափար, ասենք մարդակերությունը և փորձենք այն օրինականացնել ու թույլատրել մարդկանց միմիանց ուտել:

Մի քիչ դաժան օրինակ է, բայց դե…

Բնական է հենց հիմա (2015թ.) հնարավոր չէ մարդակերության քարոզարշավ կազմակերպել: Հասարակությունը դրան պատրաստ չի և բոլորը ոտքի կկանգնեն ընդդեմ այդ գաղափարի:

Նման իրավիճակը նշանակում է, որ մարդակերության խնդիրը գտնվում է զրոյական վիճակում: Այս փուլը համաձայն Օվերտոնի տեսության կոչվում է ,,Անհավատալի,,:

Այժմ տեսնենք թե այդ անհավատալի գաղափարը ինչպես է հնարավոր իրականացնել:

Այստեղ ցանկանում եմ, ձեր ուշադրությունը հրավիրել այն փաստի վրա, որ Օվերտոնը տեսություն չի մշակել, իր մտքերը չի արտահայտել, այլ նկարագրել է աշխատող տեխնոլոգիա, որը մարդկային հասարակարգը ոչնչացնելու համար ավելի արդյունավետ է, քան անգամ միջուկային զենքը:

Մարդակերության թեման առայժմ անընդունելի և նոխկալի է հասարակության համար: Այս թեմայով մտքեր արտահայտել մամուլում կամ ասենք հասարական վայրերում անցանկալի է: Այն առայժմ անիմաստ և արգելված երևույթ է:

Հետևապես, Օվերտոնի պատուհանի առաջին գործը, այս թեման անհնարին իրավիճակից իրատեսական դաշտ բերելն է:

Չէ որ մենք ունենք խոսքի ազատություն:

Այդ դեպքում ինչու չխոսել մարդակերության մասին?

Գիտնականներին ընդհանրապես թույլատրելի է խոսել ամեն ինչի մասին: Նրանց վերապահված է ամեն ինչ ուսումնասիրել: 

Հետևապես, կարելի է հավաքել գիտնականներին և կազմակերպել սիմպոզիում ասենք <<Պոլինեզիայի ցեղերի էկզոտիկ ծեսերը>> թեմայովավ: Այնտեղ կարելի է անրադառնալ այն փաստին որ այդ ծեսերը ուղեկցվել են մարդակերությամբ:

Ինչպես տեսնում եք կարելի խոսել մարդակերության մասին և մնալ գիտական շրջանակների մեջ:

Օվերտոնի պատուհանը սկսեց տեղից շարժվել: Մարդակերության թեման լիակատար ժխտողականությունից, կամաց կամաց ավելի հանդուրժողական մթնոլորտ է տեղափոխվում:

Միաժամանակ գիտական համաժողովների հետ միասին անհրաժեշտ է որ հայտնվեն հասարակական կազմակերպություններ, ասենք <<Մարդակերության սիրահարների ընկերություն>> կամ <<Արմատական մարդակերներ>> անուններով:

<<Արմատական մարդակերները>> ուշ թե շուտ կգրավեն համացանցի օգտատերերի և մամուլի ուշադրությունը:

Նախ դրանք կնպաստեն այդ թեմայի մասին խոսակցություններին, և բացի այդ կգտնվեն լրագրողներ, որոնք արմատականներով կսկսեն վախեցնել հասարակությանը: Նրանց կսկսեն համեմատել հասարակությանը վախեցնող այլ կազմակերպությունների հետ, օրինակ ֆաշիստների հետ, որոնք պահանջում են բոլոր նրանց, ովքեր իրենց նման չեն այրել խարույկի վրա:

Այս թեման կշարունակենք հետո: Սկզբի համար անհրժեշտ է հրապարակել հոդվածներ, որտեղ ասենք, բրիտանական գիտնականները կսկսեն հայտնել իրենց կարծիքները թե ինչ են մտածում մարդակերության մասին:

Օվերտոնի պատուհանի առաջին արդյունքները սկսում են երևալ: Արգելված թեման դրվել է շրջանառության մեջ, և հասարակության միակարծիքությունը սկսում է ճեղկեր տալ:

Պատուհանի հերթական քայլը լինելու է մարդակերությունը անհնարին իրավիճակից բերել հնարավոր տարբերակի:

Այս փուլում շարունակում ենք մեջբերումներ անել <<գիտնականներից>>: Չէ որ չի կարելի երես թեքել գիտելիքներից?

Բոլոր նրանք ովքեր կհրաժարվեն քննարկել մարդակերության թեման անմիջապես պետք որակավորվեն որպես մոլեռանդ ու փարիսեցի:

Իհարկե մոլեռանդությունը դատապարտելով, անհրաժեշտ է միաժամանակ մարդակերությանը ավելի նուրբ և մեղմ անուն տալ, որպեսզի ամեն մի ֆաշիստ չկարողանա նրան անվայել պիտակներ կպցնել:

Ուշադրություն! Անվան փոփոխությունը ամենակարևոր փուլերից մեկն է: Անհավատալի գաղափարը օրիկանացնելու համար շատ կարևոր է փոխել նրա իրական անունը:

Այլևս ոչ մի մարդակերություն:

Այժմ այն կոչվում է, ասենք, անտրոպոֆագիա: Սակայն շուտով անունը կրկին կփոխեն այն նույնպես համարելով վիրավորական:

Նոր անվան նպատակը պետք է լինի իրական խնդրից նրա շեղումը: Այն պետք է կտրվի բովանդակությունից, իր գաղափարախոսական հակառակորդներին զրկելով ընդիմախոսությունից:

Մարդակերությունը փոխվում է անտրոպոֆագիայով, այնուհետև անտրոպոֆիլով, ճիշտ այնպես, ինչպես հանցագործը փոխում է անունը և անձնագրերը:

Անվան փոփոխության հետ զուգահեռ ստեղծվում է ամուր հենարան, ի դեմս պատմական, առասպելական, ակտուալ, անգամ հնարված <<ապացույցների>>, որով փորձում են ստեղծել այնպիսի հասարակական կարծիք, որ անտրոպոֆիլը կարելի է սկզբունքորեն օրիկանացնել:

Օվերտոնի պատուհանը հոմոսեքսուալներին ազատություն տվեց:

<<Հիշեք ինքնազոհ մոր լեգենդը, որը ծարավից մահացող երեխաներին փրկում է իր արյունը խմեցնելով>>

<<Իսկ անտիկ աստվածները, որոնք ընդհարնապես ուտում էին բոլորին: Ի դեպ հին հռոմեացիների մոտ այն սովորական բան էր>>

<<Իսկ մեզ ավելի մոտ ժամանակաշրջանում, քրիստոնյաները մինչ օրս պարբերաբար խմում են իրնց աստծո արյունը և ուտում նրա մարմինը: Դուք հո չեք դատապարտում քրիստոնյական եկեղեցին?
Եվ ի վերջո, ով եք դուք սատանան ձեզ տանի, որ մեզ սովորեցնեք թե ինչ անենք? >>

Այս ամենի գլխավոր նպատակը պատմական փաստարկներով մարդակերությունը ինչ որ չափով քրեական հետապնդումից հանելն է:

Երբ արդեն ներկայացված են լեգիտիմացման նախադեպեր, հայտնվում է հնարավորություն Օվերտոնի պատուհանը հնարավորից տեղափոխել ավելի ռացիոնալ փուլ:

Սա երերրորդ փուլն է, որով ավարտվում է ամբողջական խնդրի մասնատումը:

<<Մարդ ուտելու ցանկությունը մեր գեների մեջ է>>

<<Երբեմն մարդ ուտելը անհրաժեշտություն է, գոյություն ունեն անելանելի իրավիճակներ>>

<<Կան մարդիկ, որոնք ցանկանում են որ իրենց ուտեն>>

<<Արգելված պտուղը միշտ քաղցր է>>

<<Ազատ մարդը իրավունք ունի որոշելու թե ինչ ուտի>>

<<Մի թաքցրեք թող բոլորը իմանան դուք անտրոպոֆիլ եք, թե անտրոֆոբ>>

<<Իսկ արդյոք անտրոպոֆիլը վտանգավոր է? Նման բան ապացուցված չի>>

Հասարակության գիտակցության մեջ արհեստականորեն խնդրի շուրջը ստեղծում են <<պատերազմի դաշտ>>: Դաշտի երկու կողմերում տեղակայում են մարդակերության արմատական կողմնակիցներին և հակառակորդներին:

Օվերտոնի պատուհանի շնորհիվ միասեռ ամուսնությունները օրենքի ուժ ստացան:

Իրական հակառակորդներին, այսինքն նորմալ մարդկանց, ովքեր չեն կարող անտարբեր մնալ բանականության հետ անհամատեղելի այդ խնդրից, աշխատում են խցկել հակառակորդների շարքերը, անվանելով նրանց արմատական թշնամիներ:

Մարդակերության գաղափարի հակառակորդներին սկսում են ներկայացնել որպես նեոնացիստներ, ովքեր պահանջում են այրել մարդակերներին, հրաներին, կոմունիստներին և սևամորթերին:

Բնականաբար մարդակերության դեմ հանդես եկող լրագրողների վրա սկսում են հսկայական ճնշումներ կիռարել:

Միևնույն ժամանակ <<գիտնականները>> և <<լրագրողները>> շարունակում են ապացուցել, որ մարդկության պատմության տարբեր ժամանակաշրջաններում մարդիկ իրար կերել են և դա եղել է բնական երևույթ:

Օվերտոնի պատուհանը տեղաշարժվում է առաջ: Այժմ անտրոպոֆիլը կարելի է ռացիոնալ փուլից տեղափոխել մասայականության փուլ:

Որպեսզի մարդակերության թեման դառնա հանրահայտ անհրաժեշտ է այն շաղկապել պատմական կամ առասպելական իսկ հնարավորության դեպքում նաև ժամանակակից հանրահայտ անձանց հետ:

Անտրոպոֆիլը հայտնվում է նորություններում և թոք շոուներում: Մարդկանց սկսում են ուտել ֆիլմերում, այդ մասին ստեղծվում են երգեր և տեսահոլովակներ:

Նման երևույթները մասսայական դարձնելու ձևերից մեկը կոչվում է <<Նայեք ձեր շուրջը>>:

<<Միթե դուք չգիտեիք, որ հայտնի կոմպոզիտորներից մեկը …. անտրոպոֆիլ է>>

<<Իսկ լեհ հայտնի սցենարիտներից մեկը, ոչ միայն ամբողջ կյանքում անտրոպոֆիլ է եղել, այլև նրան հետապնդել են>>

<<Իսկ որքան մարդկանց են հոգեբուժարան տարել? Քանի միլիոն են երկրից քշել և զրկել քաղաքացիությունից!.. Ի դեպ, տեսել եք Լեյդի Գագաի «Eat me, baby» (Կեր ինձ բեյբի) տեսահոլովակը>>?

Այս փուլից սկսած թեման սկսում է շոու բիզնեսում և քաղաքականության մեջ ինքն իրեն վերարտադրել:

Մեկ այլ արդյունավետ ձև է, խնդրի էությունը պարբերաբար քննարկել հեռուստացույցով, բնականաբար առանց թեմային անմիջականորեն առնչվող մասնագետների:

Իսկ երբ թեման հասարակությանը սկսում է ձանձրացնել իսկ խնդիրը մտնում է փակուղի, հայտնվում է պրոֆեսիոնալ մասնագետ և հայտարարում <<Պարոնայք, ամեն ինչ այնպես չի, ինչպես պետք է լինի: Անհրաժեշտ է անել այս և այն>>, տալով խնդրին այն ուղղվածությունը, որը անհրաժեշտ է պատուհանին:

Մարդակերության կողմնակիցներին արդարացնելու համար սկսվում է նման հանցագործություն կատարած անձանց դրական կերպար ստեղծելու գործընթացը:

<<Դրանք ստեղծագործող մարդիկ են: Հետո ինչ, որ կնոջը կերել է?>>

<<Նրանք անկեղծորեն սիրում են իրենց զոհերին: Ուտում են, ուրեմն սիրում են!>>

<<Անտրոպոֆիլները ունեն բարձր IQ և բարձր բարոյական հատկանիշներ>>

<<Անտրոպոֆիլները նույնպես զոհ են: Նրանց կյանքն է ստիպել այդպիսին դառնալ>>

<<Նրանց այդպես են դաստիրակել>> և այլն

Իսկ մեծ մասայականություն ունեցող հաղորդաշարերում սկսում են հնչել նման պատմություններ <<Ահա ևս մի ողբերգագան սիրո պատմություն: Նա ուզում էր աղջկան ուտել! Աղջիկը ցանկանում էր, որ իրեն միայն ուտեն! Ով ենք մենք, որ նրանց դատենք? Եվ ի վերջո ով եք դուք, որ նրանց սիրոն խանգարեք>>

Հինգերորդ փուլում Օվերտոնի պատուհանը թեման մեծ մասսայականություն վայելող հնարավորից տեղափոխում է ընթացիք քաղաքական դաշտ:

Սկսվում է օրենսդրական հիմքերի նախապատրաստական աշխատանքները:

Իշխանության լոբբիստական խմբավորումները համախմբվում և դուրս են գալիս ստվերից:

Հրապարակվում են սոցիոլոգիական հարցումների արդյունքներ, որոնք իբր հաստատում են մարդակերության կողմնակիցների բարձր տոկոսը: Քաղաքական գործիչները իրենց ելույթներում սկսում են կամաց կամաց առաջ քաշել այն միտքը, որ անհրաժեշտ է անտրոպոֆիլին օրենսդրական ուժ տալ:

Հասարակության գիտակցության մեջ մտցվում է նոր դոգմա <<մարդ ուտելու արգելքը արգելված է>>:

Օվերտոնի պատուհանի վերջին փուլում երբ անտրոպոֆիլինը բերվում է քաղաքական դաշտ, հասարակության դիմադրությունը արդեն կոտրված է:

Ճիշտ է, դեռ որոշ ժամանակ նրա սթափ մտածող և իրատես մասը կշարունակի պայքարել, սակայն հասարակության դիմադրությունը ընդհանուր առմամբ հաղթահարված կլինի: Այն արդեն ընդունած կլինի իր պարտությունը:

Ընդունելով նման կործանարար և մարդկային բարոյական նորմերին հակասող օրենք, այն հետագայում հասնելու է մինչև դպրոց և մանկապարտեզ, հետևապես հաջորդ սերունդները կենդանի մնալու հավանականություն ընդհանրապես չեն ունենա:

Օվերտոնի պատուհանի շնորհիվ է հոմոսեքսուալիզմը և միասեռ ամուսնությունները, որը մի քանի տասնամյակ առաջ դատապարտվում և պախարակվում էր, այժմ մղոնանոց քայլերով այլասերում և բարոյալքում են սերունդներին:

Օվերտոնի պատուհանի շնորհիվ է միասեռ ամուսնիններին թույլատրվում երեխաներ որդեգրել և նման ընտանեկան պայմաններում նրանց դաստիրակել:

Օվերտոնի պատուհանի շնորհիվ է 2011թ.-ի փետրվարից ԱՄՆ-ում պաշտոնապես շրջանառությունից հանվել <<մայր>> և <<հայր>> բառերը, դրանք փոխարինվելով <<ծնող 1>> և <<ծնող 2>> հասկացողություններով:

ԱՄՆ-ի Պետդեպարտամենտի տարածած հաղորդագրությունում նշվում է, որ <<մայր>> և <<հայր>> բառերը ներկա պայմաններում չեն արտահայտում իրականությունը, քանի որ միասեռ ընտանիքները ամրակցել և հաստատագրել են իրենց իրավունքները:

Օվերտոնի նկարագրած պատուհանը ավելի հեշտ է գործում հանդուրժողական հասարակարգում, որտեղ իդեալների բացակայության հետևանքով չկա բարու և չարի ճշգրիտ տարանջատում:

Այն հիմնվում է ամենաթողության վրա:

Նման հասարակարգում չկա ոչ մի արգելք, ոչ մի սուրբ հասկացողություն:

Այս ամենի փոխարեն կա խոսքի ազատություն, որը վերափոխվում է բարոյական և մարդկային նորմերի վերացման ազատության: Մեր աչքի առաջ մեկը մյուսի հետևից վերացվում են դեպի կործանում տանող արգելքները: Ճանապարհը արդեն բաց է:

Եթե կարծում եք, որ միայնակ ոչինչ փոխել հնարավոր չի, դուք ճիշտ եք, սակայն համախմբվելով մենք դեռ կարող ենք դեպի անդունդ գլորվող մարդկությանը փրկել:

Եվ այդ պայքարը անհրաժեշտ է սկսել այսօր, վաղը արդեն կարող է ուշ լինի:

Աղբյուրը՝ zugaherashxar.blogspot.com