Կգա ժամանակ, երբ Կոմիտասին հողի տակից կհանեն. Չարենցի մարգարեությունը
Կոմիտասի թաղումն էր: Դագաղը դրված էր Կուլտուրայի տան դահլիճում: Ահագին բազմություն էր հավաքվել; Ներս եկողը չէր հեռանում: Լավ հիշում եմ, այնտեղ էին Կոմիտասի ընկերները, հայ գեղարվեստական մտավորականության այն ներկայացուցիչները, որոնք Կոմիտասի հետ բարեկամություն էին արել, հետը գործել: Կանգնած էր Մանուկ Աբեղյանը, ինչպես մի խոժոռ ժայռաբեկոր, դեմքը խիստ էր, ոնց որ միշտ, և դժվար էր հասկանալ […]