Սուրբ գրքում շատ է հիշվել աղոթքի շատախոսության «անպիտանիությունը»: Երկար խոսել չի նշանակում ժամերով աղոթել։ Ժամերով, օրերով աղոթելը ընդունելի է Տիրոջը, բայց շատախոսությունը, այսինքն՝ ավելորդ, անպետք խնդրանքներն ու զրույցները Աստծու համար տհաճ են: Մենք կարող ենք մի րոպե աղոթել, բայց շատախոս գտնվել ու վշտացնել Աստծուն: Հաճախ ասվել է, թե լռությունն էլ աղոթք է: Այսինքն՝ մարդ կարող […]
Ժողովուրդ ջան, գիտեք այս կյանքի հաճույքներն ու հոգսերը մեր ուշադրությունը շեղում են Աստծուց: Դրանք մի տեսակ ոնց որ մարդուն քնացնեն Աստուծո առաջ: Հիշու՞մ էք Քրիստոսի Ծննդյան ժամանակ հրեշտակները հովիվներին երևացին: Հովիվներն ԱՐԹՈՒՆ էին (գիշերով իրենց հոտերի պահպանությունն էին անում: Ղկ. 2:8): Ու արթուն հովիվները եկան գտան Քրիստոսին: Ախ եթե մարդն էլ արթուն լինի ու պահպանություն […]
«Եղծանելի մարմինը ծանրացնում է հոգին, և հողեղեն այս հարկը բազմահոգ է դարձնում միտքը: Ուստի մենք հազիվ ենք նկատում երկրային բաները և չարչարանքով ենք գտնում այն, ինչ ընկած է մեր ոտքերի մոտ» ։ Իմաստ. 9։15-16
Բոլորիս համար մեծ ուրախություն կա: Մենք ապրում ենք Տիրոջ ընդունելի տարում: Այսինքն մի ժամանակաշրջանում երբ Աստված մարդկանց հետ է (Էմանուել Մաթ. 1:23): Դուք դա կզգաք թէ ոչ, կախված է թէ արդյոք ձեր սրտերը բացե՞լ էք Քրիստոսի առաջ, թէ ոչ: Հետևու՞մ էք նրան թէ փորձում էք նրան հարմարեցնել ձեր ցանկություններին: Նրանք, ովքեր իրենց սրտերը բացել են […]
Օրհնիր Տիրոջը, ով իմ անձ, ու մի մոռանա Նրա բոլոր բարերարությունները: Սաղմոս 103:2 Մի հուսացեք ձեր մեջեղած բարությանը Քանի որ բոլորը մեղանչեցին եւ Աստծո փառքից զրկվեցին: Հռոմեացիներին 3:23 Աստված Իր սերը մեզ հայտնեց նրանով, որ երբ մենք դեռ մեղավոր էինք, Քրիստոսը մեռավ մեզ համար: Հռոմեացիներին 5.8 Որովհետեւ մեղքիվարձը մահ է, բայց Աստծ պարգեւը հավիտենական կյանք է` […]
Տիրո՛ջն եմ հուսացել, ինչպե՞ս եք ինձ ասում` ճնճղուկի նման ձեր լեռները թռիր: Մեղավորներն ահա աղեղներն են լարել, կապարճներն են լցրել սուր նետերով, և պատրաստ են գցել խավարի մեջ նրանց, որ ուղիղ են սրտով: Դու ինչ կառուցեցիր` սրանք ավերեցին. արդարը, Տե՛ր, այստեղ ի՞նչ կարող է անել: Սակայն Տերն իմ Աստված տաճարո՛ւմ է ապրում և երկինքն է […]
«ՈՎ ԲԱՐԻՔԻ ՓՈԽԱՐԵՆ ՉԱՐԻՔ Է ՀԱՏՈՒՑՈՒՄ, ՉԱՐԸ ՉԻ ՊԱԿԱՍԻ ՆՐԱ ՏՆԻՑ» (ԱՌԱԿ. 17: 13): Ապերախտությունը մի այլանդակ գազանություն է, որ ոտնակոխ է անում Աստծու և մարդկանց բարերարությունը, և քանի որ ընդունած խնամքը չի ճանաչում, չի կարող որևէ մեկից խնամք գտնել: Ով բարերարին երախտահատույց լինել կարող է, բայց զլանում է, անարժան է գթության. որովհետև ով իր […]
Երբ սիրտը ծանրաբեռնված է չար խորհուրդներով, ծանր է նաև աղոթքը, և չի կարող վեր բարձրանալ. սրբությունն ու հավատը թևեր են տալիս մեր աղոթքին, ուստի մարդիկ պետք է «սուրբ ձեռքեր բարձրացնեն դեպի վեր, առանց բարկության և երկմտության»: Ա Տիմոթեոս 2: 8
«ԱՂՔԱՏՆԵՐԻ ԵՐԱՄԻՆ ԱՐԱԾ ՈՂՈՐՄՈՒԹՅԱՄԲԴ ԶԱՎԱԿԻԴ ՎԵՐԱԿԱՑՈՒ ԹՈՂ ԱՍՏԾՈՒ ԱՆՍԱՀՄԱՆ ԳԹՈՒԹՅՈՒՆԸ և ՈՉ ԹԵ՝ ՓԱՅԼՈՂ ՈՍԿԻՆ»։ «Ինքն իր համար հավաքելը և պահելն ուրիշ, ի՞նչ կարող է լինել, եթե ոչ՝ ագահություն, որ երկրորդ կռապաշտությունն է: Իսկ նրանք, որ ասում են, թե իրենց զավակների համար են հավաքում և սա որպես հարմար պատճառաբանություն են նկատում, թող իմանան, թե սա […]
«ԱՆՊԱՐԿԵՇՏՈՒԹՅԱՄԲ ՉԾԱՌԱՅԵՆՔ, ԱՅԼ ՈՂՋԱԽՈՀՈՒԹՅԱՄԲ ԶԳԱՍՏԱՆԱՆՔ, ԱԳԱՀՈՒԹՅԱՄԲ ԿՌԱՊԱՇՏ ՉԴԱՌՆԱՆՔ, ԱՅԼ ՈՂՈՐՄՈՒԹՅԱՄԲ ՔԱՎԵՆՔ ՄԵՐ ՄԵՂՔԵՐԸ» (ԵՓԵՍ․5:5, ԿՈՂՈՍ․ 3:5)։ Դատավորը դռան առաջ է կանգնած և մեզ դատաստանի է կանչում․ տեսնենք թե ինչ պատասխան ենք տալու Նրան․․․։ Որովհետև ամեն ինչի համար Դատավորը մեզանից հաշիվ է պահանջելու՝ ոչ միայն մեր կատարած գործերի համար, այլև խոսքերի, խորհուրդների, սրտի շարժմունքների և զգայարանների […]
