Թեպետ, Աստվա՛ծ իմ, մեզ ավերելով՝ մերժեցի՛ր Դու մեզ, և մեր մեղքի դեմ սաստի՛կ բարկացար, բայց կրկի՛ն պիտի դառնա՛ս, գթա՛ս մեզ: Շարժեցի՛ր երկիրը Քո բարկության մեջ, սա ալեկոծվե՛ց, բժշկի՛ր այժմ սրա ստացած այդ հարվածների վերքերը բոլոր, որովհետև որ՝ իր սաստն ստացա՛վ: Այդպես խստությա՛մբ վերաբերվեցիր ժողովրդիդ հետ և հիմարությա՛ն գինին տվեցիր, որ մենք խմեցի՛նք: Երկյուղածներիդ այժմ տո՛ւր, […]
Քրիստոսի 9 Երանիները կամ ձեզ կկտրեն այս աշխարհից, կամ կվանեն Քրիստոսից: Ուզո՞ւմ եք իմանալ Քրիստոնյա եք, թե ոչ: Կարդացեք 9 Երանիները (Մթ. 5:3-12) ու ձեր սրտում անկեղ հարցրեք դուք համաձա՞յն եք, թե՞ ոչ: Այստեղ հնարավոր են 3 պատասխան: 1. Այո Տեր, ես ընդունում եմ քեզ հետևելու այս ճանապարհը: 2. Ոչ, սա իմ համար չի հետևաբար […]
Թելադրի՛ր ոչ ոքի չանարգել, մարդու հետ չկռվել, այլ լինել փափկանկատ և կատարյալ ազնվություն ցուցաբերել բոլոր մարդկանց հանդեպ, որովհետև մի ժամանակ մենք էլ էինք անմիտ, Աստծուն անհնազանդ ու մոլորված: Մենք էլ էինք ամեն տեսակ ցանկությունների և անառակ հաճույքների գերին՝ ապրում էինք չարությամբ ու նախանձով, մենք էլ էինք ատելի ուրիշներին և ատում էինք միմյանց: Բայց հետո Աստված՝ […]
Տիրոջ օրենքն անբիծ է եւ վերափոխում է հոգիները. Տիրոջ վկայությունն ստույգ է եւ իմաստուն է դարձնում տհասներին։ Տիրոջ արդարությունն ուղիղ է եւ զվարճացնում է սրտերը. Տիրոջ պատվիրանները լույս են ու լույս են տալիս աչքերին: (Սաղմոս 18։8-9):
Տիրոջ աչքն իր սիրելիների վրա է, Նա նրանց զորության պաշտպանն է, ուժի ամրությունն է, ապաստան է խորշակից և հովանի՝ միջօրէի տապից։ Պահպանություն է գայթակղությունից և ապահովություն գլորումից. վեհացնում է հոգին, լուսավորում աչքը, մարդկանց տալիս է բժշկություն, օրհնություն և կյանք։ Սիրաք 30:18,19
Ես եմ լավ հովիվը. լավ հովիվն իր կյանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիվ չէ և ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում է: Եվ գայլը հափշտակում է նրանց ու ցրում է, քանի որ վարձկան է և ոչխարների համար հոգ չի անում: Ես եմ […]
Նրա՝ Անօրենի գալուստը Սատանայի ներգործությամբ է, ամենայն զորությամբ, նշաններով, խաբեբայական զորավոր գործերով և անիրավության բոլոր պատրանքներով կորստյան մատնվածների վրա. և այդ ամենը այն բանի փոխարեն, որ չընդունեցին ճշմարտության սերը, որպեսզի փրկվեն: Դրա համար էլ Աստված նրանց պիտի ուղարկի զորավոր մի մոլորություն, որ նրանք հավատան ստին և դատապարտվեն բոլոր նրանք, որ չհավատացին ճշմարտությանը և հաճույք գտան […]
Ավետարանի պահանջ այսօրվա համար. «Սպանեցե՛ք ուրեմն ձեր երկրավոր ցանկությունները. դե՛ն գցեցեք պոռնկություն, պղծություն, հոռի կրքեր, չար ցանկություն և ագահություն, որ կռապաշտություն է։ Դրա համար է, որ անհնազանդ որդիների վրայ գալիս է Աստծու բարկությունը։ Այժմ դուք ևս թոթափեցէ՛ք այդ բոլորը՝ բարկություն, զայրույթ, չարություն, հայհոյություն եւ խեղկատակություն՝ ձեր բերաններից։ Մի՛ ստեք միմյանց. հանեցե՛ք ձեր վրայից հին […]
Սուրբ գիրքն ասում է. «Ով ուզում է կյանքը սիրել և բարի օրեր տեսնել, թող պահի իր լեզուն և չար բաներ չխոսի, թող փակի իր շուրթերը և նենգություն չխորհի, թող հեռանա չարից և բարիք գործի, թող խաղաղություն կամենա և հետևի նրան, որովհետև Տիրոջ աչքերը հսկում են արդարների վրա, և նրա ականջները պատրաստ են նրանց աղոթքները լսելու։ […]
«Տիրոջ Հոգին ինձ վրայ է, դրա համար իսկ օծեց ինձ, ինձ ուղարկեց … Տիրոջը ընդունելի տարին հռչակելու» (Ղուկ. 4:18-19): Մեր առօրյա վազքի մեջ, երբ մարդ փորձում է հացի խնդրից մինչեւ համաշխարհային քաղաքական եւ տնտեսական հարցերին լուծում տալ, հաճախ է մոռացվում կարեւոր այն ճշմարտությունը, որ ներսից՝ հոգուց ու սրտից են գալիս անձնական եւ հասարակական կյանքի թե՛ խնդիրները եւ թե՛ մանավանդ դրանց ապաքինումը: Դեռ 1910-ին իր «Դառնացած ժողովուրդ» հոդվածի վերջում Թումանյանը, իբրեւ մեր ժողովրդի բարոյական խնդրի խտացած ախտորոշում եւ դեղամիջոց, գրում է. «Ուրիշ ճանապարհ չկա. ներսից է լինելու հաստատ փրկությունը, որովհետեւ ներսից ենք փչացած»: Բարոյական ախտավոր վիճակն է հիմք դառնում ֆիզիկական, քաղաքական, սոցիալ-տնտեսական եւ մյուս բոլոր բնագավառների ախտահարման համար: Եւ մենք ներսից բժշկվելու, ներսից մաքրվելու եւ առողջանալու հրամայական պետքն ու պահանջն ունենք: Շատերին կարող է թվալ, որ հոգեւորականն արհեստականօրեն ամեն բան բերում է հոգեւոր դաշտ՝ ելնելով իր առաքելությունից, մտածողության տեսակից: Բայց ընդունենք այդ հոգեւորականին, թէ ոչ, փաստ է, «մարմնի գործերը յայտնի են. այսինքն՝ շնութիւն, պոռնկութիւն, պղծութիւն, վաւաշոտութիւն, կռապաշտութիւն, կախարդութիւն, թշնամութիւն, կռիւ, նախանձ, բարկութիւն, հակառակութիւններ, երկպառակութիւններ, բաժանումներ, չար նախանձ, սպանութիւններ, հարբեցողութիւններ, անառակութիւններ եւ սրանց նման ուրիշ բաներ»,- գրում է Պողոս առաքյալը՝ ցույց տալով Աստծո Հոգուն հակառակ մարմնապաշտ վիճակի հետեւանքը (Տե՛ս Գաղ.5:19-21): Չէ՞ որ ոչ ոք չի կարող պնդել, որ մենք այժմ զերծ ենք այս անձնային եւ հասարակական արատներից: Փրկիչը եւս խոսում է ներսի ախտի մասին՝ պղծության աղբյուր դիտելով այն. «Ինչ ելնում է բերանից, սրտից է գալիս, եւ ա՛յն է մարդուն պղծում. սրտից է, որ ելնում են չար խորհուրդներ, սպանութիւններ, շնութիւններ, պոռնկութիւններ, գողութիւններ, սուտ վկայութիւններ, հայհոյանքներ» (Մատթ.15:19): Առանց հատուկ ուսումնասիրությունների, սոցհարցումների կամ մասնագիտական կարծիքի էլ տեսանելի է այժմ տիրող այս հիվանդ ու ախտավոր վիճակը, երբ թվարկված բոլոր երեւույթները կան մեր հավաքական կյանքի մեջ: Կարեւոր է նկատել այն, որ ըստ Տիրոջ խոսքի՝ ոչ միայն արարքը, այլեւ սրտից եկող եւ բերանից ելնող խոսքն է մարդուն պղծում: Նույն տրամաբանությամբ՝ սրտից եկող բարի, շինիչ, սիրուց բխած խոսքը կարող է հաստատել, բուժել, առողջացնել: Բայց բուն խնդիրը սեփական սխալը չընդունելու, կամ առավել ճիշտ է ասել՝ ընդհանրացնելու, ուրիշների վրա գցելու մեր մեծ սխալն է: Սա անգամ դրախտով անցած փորձառություն է, երբ Ադամը մեղքը Եվայի, իսկ Եվան օձի վրա է գցում՝ պատրաստ […]
