Եվ արդ, ի՛նձ գթա, որ ողորմե՛ս ինձ, Բարձրյա՛լ, Երկնավո՛ր, Հզո՛րդ ամենա
Եվ արդ, ի՛նձ գթա, որ ողորմե՛ս ինձ, Բարձրյա՛լ, Երկնավո՛ր, Հզո՛րդ ամենա, որովհետև որ վարանման մեջ եմ՝ ամենատխուր իմ վիճակներով: Ու եթե Հոբին ես նմանվեի, նրա նման էլ կկոչեի ինձ արդար անարա՛տ, եթե Մովսեսին՝ նրա պես վստա՛հ պիտի ասեի, թե. «Ճանաչո՛ւմ է Տէրն իրեններին», եթե լինեի Դավիթի նման՝ պիտի ասեի. «Արդարություն և իրավունքներըդ գործադրեցի՛», դարձյալ այլ մի խոսք, որը ավելի բարձր է, քան թե՝ այն բնությունը, որ մարմինն ունի.
«Եթե սրտիս մեջ մեղքեր տեսնեի՝ Տէրն ինձ չէ՛ր լսի»: Եթե լինեի նման Եղիային, պիտի ասեի. «Ես ա՛յրն եմ Աստծո», թե Երեմիային՝ ճշմարտությունդ կօրինակեի՝ ի՛մ իսկ անձի մեջ, թե Եզեկիային՝ պիտի պարծեի՛. «Բարի բարքերով և իրավացի՛ առաջ քայլեցի՝ Քո՛ արդարությամբ», եթե Պողոսին, ասեի պիտի. «Ես բնակարան ընդունարա՛նն եմ Տէր Աստծո Բանի»:
ՆԱՐԵԿ
