Բարեգործը ողորմություն կգտնի
Մի ագարակատեր՝ Հովհաննես անունով, այն աստիճան ողորմած էր աղքատների հանդեպ, որ իր ամբողջ եկամուտը, որ ստանում էր իր հողից, բաժանում էր չքավորներին՝ թողնելով իրեն միայն ամենաանհրաժեշտը:
Այս մարդու վրա փորձություններ եկան սատանայի կողմից: Ագարակատերն սկսեց մտահոգվել, որ ծերության ժամանակ ինքն էլ կարող է հասնել աղքատության, հատկապես եթե կորցնի առողջությունը, և սրանից ելնելով՝ սկսեց նվազեցնելողորմությունները: Եվ ամենաանհրաժեշտից բացի սկսեց կուտակել բավականին արծաթե դրամ:
Այս ագարակատիրոջ ոտքը հիվանդացավ և ինչքան էլ գումար ծախսեց, բաժանեց բժիշկներին, ցավերից թեթևություն չստացավ: Վերջապես բժիշկները եկան այն եզրակացության, որ պիտի անդամահատեն ոտքը: Վիրահատման նախօրյակին նա հիշեց իր արարքը, զղջաց, Աստծո առջև արցունքներով աղաղակեց Տիրոջը.
«Հիշիր, Տեր, իմ առաջվա գործերը, թե ինչպես էի ես օգնում աղքատներին»: Եվ երբ նա այս խոսքերն էր ասում, նրա առջև հայտնվեց Տիրոջ հրեշտակը և ասաց նրան. «Ո՞ւր են քո արծաթադրամները, որ դու կուտակել էիր»: Զղջալով նա ասաց.
«Մեղանչեցի ես, Տեր, թողություն տուր ինձ, էլ նման բան չեմ անի»: Այնժամ Տիրոջ հրեշտակը դիպավ նրա ոտքին և հիվանդությունը նույն պահին դադարեց: Առավոտյան նա գնաց իր ագարակը՝ աշխատելու: Իսկ այդ ընթացքում եկավ բժիշկը, որպեսզի կտրի նրա ոտքը և տեսնելով նրան աշխատելիս միանգամայն առողջ վիճակում՝ փառավորեց Աստծուն՝ ասելով. «Երանելի է ողորմածը, քանի որ նա ողորմություն կգտնի»:
ՏԻՐՈՋ ԳՈՐԾԵՐԸ ԱՆՔՆՆԵԼԻ ԵՆ: ՈՂՈՐՄԱԾ ԵՂԵՔ: