Նարեկը նշանված էր, չհասցրեց ամուսնանալ…
«Նարեկ Պողոսյանը ծնվել է 1988թ. hոկտեմբերի 18-ին ԼՂՀ Մարտունու շրջանի Բերդաշեն գյուղում, ազատամարտիկի ընտանիքում: Տան միակ տղան էր, արցախյան գոյապայքարում ակտիվ մասնակցություն ունեցած, երկրորդ կարգի հաշմանդամ
Կարո Պողոսյանի մինուճար որդին:
Միջնակարգ կրթությունը ստացել է գյուղի հարազատ դպրոցում: 2006-2008թթ. զորակոչվել և ծառայել է ԼՂՀ Մարտակերտի ՏԶԿ-ում: 2009թվ. օգոստոսից 4 ամսվա ժամկետով սովորել է Հոկտեմբերյանի ռազմական ուսումնարանում: Ավարտելուց հետո 2009 թ. դեկտեմբերի 1-ից ծառայության է անցել III պաշտպանական զորամասում որպես պայմանագրային ավագ սերժանտ: Ծառայության տարիներին Նարեկն իրեն դրսևորել է որպես պարտաճանաչ և օրինակելի անձնավորություն, արժանացել պատվոգրերի և պարգևատրումների: Զինվորների հետ վերաբերվում էր ավագ եղբոր նման` մեծ պատասխանատվություն կրելով ամեն մի զինվորի համար: Նարեկը ծառայության ժամանակ ճանաչվել է որպես լավագույն դիրքի ավագ: Այժմ էլ իր մարտական դիրքը ընկերները Նարեկի անունով են կոչում:
Նրա նվիրվածությունը մեծ էր ոչ միայն հայրենիքի, այլ նաև ընկերների և հարազատների հանդեպ: Ցավոք 2014թ. հունիսի 19-ին հայրենիքի սահմանները պաշտպանելիս անմահացավ ՆԱՐԵԿ ՊՈՂՈՍՅԱՆԸ… Կյանքով լեցուն մի անձնավորություն, բայց ավաղ… հասցրեց ապրել ընդամենը 25 գարուն: Նշանված էր, օգոստոսին պատրաստվում էր ամուսնանալ: Կիսատ մնաց ևս մեկ սիրո պատմություն, փակվեց ևս մեկ գիրք, որն ուներ շատ չկարդացված էջեր: Էջեր, որոնք պետք է գունավորվեին խինդ ու ծիծաղով, երջանիկ ու անմոռանալի պատմություններով:
Ափսոս, Նարեկ, ինչքան անելիքներ, որ կիսատ մնացին, ինչքան նպատակներ կային, որ անկատար մնացին, ինչքան երազանքներ` երազանք էլ կմնան:
Ափսո՜ս… Մայրդ լացում է որդու կարոտից, իսկ սիրած աղջիկդ քո փոխարեն գրկում է քո սառը շիրիմը: Նարեկ Պողոսյանը հետմահու պարգևատրվել է «Արիության մեդալ»-ով:Քո հաղթական հոգին հիմա թևածում է կապույտ երկնքի ջինջ ալիքներում, իսկ քո անունը Նարեկ, հավերժ կմնա մեր սրտերում….»:
Արմինե Կարախանյանի ֆեյսբուքի գրառումը:
