«Ինչ որ հավատով խնդրես, կտրվի քեզ»
Պարսկաստանի թագավորը մի տղա ուներ, որը կուզիկ էր ծնվել և այդ վիճակը ցավ էր պատճառում իրեն։
Երբ գահաժառանգը տասը տարեկան եղավ, խնդրեց հորից, որ ամբողջ հասակով իր արձանը պատրաստել տա ու կանգնեցնի իր ննջարանի պատուհանի առջևում գտնվող տաղավարում։
Խնդրանքը կատարվեց և կոփվեց իր գեղակերտ արձանը; Տղան՝ օրվա գրեթե բոլոր ժամերին հիասքանչ դիտում էր մարմարակերտ արձանը։ Անցավ ավելի քան տասը տարի և գահաժառանգը դարձավ քսան տարեկան։
Մի օր էլ հայելու մեջ նկատեց ինքնիրեն ու տեսավ, որ մեջքի կուզը անհետացել էր։
Մի կասկածեք, այլ հավատով խնդրեք ու կստանաք։
Վարդան Ավագ Քահանա Դուլգերյանի «Արձակ և չափածո մանրավեպեր» գրքից
