Արչին չի ընտրի շիկահեր “հերոսուհու”
Հարցազրույց հեռուստահաղորդավար Հրաչ Մուրադյանի հետ /Արչի/
–Լավագույն հեռուստալրագրողի կոչման արժանանալն անշուշտ պարտավորեցնող է, էլ ի՞նչ անվանակարգերում կուզեիր լինել լավագույնը:
-Երբեք չեմ մտածել ձգտել ինչ-որ անվանակարգերում լինել լավագույնը: Հիմա, երբ հարցնում եք, կարող եմ ասել, որ հաստատ կուզեի լինել “Լավ ամուսին” և “Լավ հայր” անվանակարգերում:
–Բավական մեծ աշխատանքային փորձ ունես, ի՞նչ գնահատական ես տալիս ինքդ քեզ պրոֆեսիոնալիզմի առումով…
Ես փորձել եմ անել այն, ինչն իմ հնարավորությունների սահմանում է: Ես ստեղծել եմ մի թիմ, որն ինձ հետ աշխատում է օր ու գիշեր: Ինչ-որ աստիճանի հաստատ հասել եմ, բայց դա ոչ սկսնակի , ոչ էլ լրիվ կայացածի աստիճան է: Դեռ շատ աշխատելու տեղ ունեմ:
–Մինչև այսօր ամենաբարձր ձեռքբերումդ…
-Մարդ մնալն է:
–Հեռուստատեսության ոլորտում աշխատողներին թերևս ամենաբնորոշ հատկությունը նյարդային լինելն է: Քեզ համար է՞լ է այդպես: Ովքե՞ր կարող են “զոհ” դառնալ Հրաչի նյարդային բռնկումներին:
-Իհարկե ես էլ եմ այդպիսին: Ես ինքս եմ դառնում իմ նյարդային բռնկումների զոհը: Ոչ միայն հեռուստատեսության ոլորտում, այլև բոլոր այն ոլորտներում, որոնք կապված են արվեստի, ստեղծագործական աշխատանքի հետ. հաստատ կա նման բան: Նյարդային լինելդ որևէ իրավիճակում արտահայտվում է, բայց դա երբևէ եթերը չի կարող լինել:
-“Կիսաբաց լուսամուտներ” հաղորդումը բոլորովին նոր փուլ էր քո կարիերայում: Փոխե՞ց այն ինչ –որ բան քո կյանքում, աշխարհայացքումդ:
-Իհարկե: Անձնականի վրա այնքանով անդրադարձավ, որ եթե ես ժամանակին ունեի մի փոքր իմ անձնականը, հիմա բացարձակ չունեմ, օրվա 24 ժամն ինձ մոտ գործնական է: Իսկ աշխարհայացքս փոխվեց 180˚-ով: Հատկապես ազգային մտածելակերպին վերաբերող հարցերում: Հիմա առնվազն քմծիծաղ է առաջանում ինձ մոտ, երբ ասում են ,թե ինչ-որ բան չակերտներից կամ սահմաններից դուրս մեր ազգին սազական չէ:
–Հոգեբանական առումով բավական ծանր հաղորդում է, չե՞ս կարծում, որ այն կարող է իր ազդեցությունն ունենալ նաև քո հոգեկան աշխարհի վրա:
-Ոչ թե կարծում եմ, այլ սեփական մաշկիս վրա եմ զգացել: Ժամանակին փորձել եմ կանխել դա մասնագետների օգնությամբ: Իսկ հիմա մարզասրահ եմ այցելում շաբաթը 3 անգամ, որտեղ էլ բացասական էմոցիաներս հանձնում եմ երկաթին, լիցքաթափվում: Ինչ-որ շրջան նաև հանգստացնող դեղահաբեր էի օգտագործում, բայց, փառք Աստծու, դա արդեն անցյալում է:
–Իսկ առհասարակ տպավորվո՞ղ ես:
-Ցավոք, այո: Մինչև ինքս իմ միջով չանցկացնեմ ինֆորմացիան, չի ստացվում: Չեմ կարողանում այդ պատնեշն անցնել:
–Մեզնից ոչ ոք անթերի չէ, ինքդ կարողանո՞ւմ ես տեսնել թերություններդ: Ըստ քեզ, որո՞նք են դրանք:
-Ես իմ թերությունները միանշանակ նկատում եմ: Եթե դուք նկատում եք, կարող եք ասել, ես դրանք կհամադրեմ իմ իմացածների հետ: Բայց չեմ ուզում ամբողջ հանրությանն իրազեկել իմ թերությունների մասին:
–Ինքդ հիանալի բացահայտում և ներկայացնում ես ուրիշների կյանքը, խնդիրները, իսկ ազատորեն կարողանո՞ւմ ես խոսել նաև քո խնդիրների, անձնական կյանքի մասին:
-Ես միանշանակ չեմ կարող ասել, որ բարդույթավորված անձնավորություն եմ: Ես կարողանում եմ ազատորեն խոսել, եթե դրա ցանկությունն ունեմ: Ես փակ չեմ որպես մարդ, բայց կան բաներ, որոնք իմն են, և ըստ իս` ճիշտ չէ դրա մասին ինֆորմացնել բոլորին: Մեզնից յուրաքանչյուրը պետք է ունենա իր անձնական տարածքը: Ես սահմանել եմ իմ անձնական տարածքի անձեռնմխելիությունը և պետք է խնդրեմ հասարակությանը հաշվի նստել իմ կարծիքի հետ:
–Ի՞նչ կա քո կիսաբաց լուսամուտներից ներս:
-Իմ կիսաբաց լուսամուտներից ներս, փառք Աստծու, այսօր ամեն ինչ լավ է, որոշակիորեն կայուն: Ընտանիքում ևս ամեն ինչ շատ լավ է, իսկ ինձ մտահոգող միակ բանն այս պահին հայրիկիս առողջությունն է, ինչի վրա էլ ես հիմա կենտրոնացած եմ:
–Հավատո՞ւմ ես հրաշքների: Ամենամեծ հրաշքը քո կյանքում…
-Հավատում եմ հրաշքների: Այն, որ ես լույս աշխարհ եմ եկել… Դրան հավասար մի հրաշք կլինի, երբ ես ինչ- որ մեկին, կնոջս և Աստծո հովանավորչությամբ, կյանք կտամ, այսինքն` կունենամ իմ երեխան:
–Եթե ինչ-որ բան փոխելու հնարավորություն ունենայիր կյանքում, ապա…
-Հավատալով հրաշքների` կուզեի վերադարձնել մարդկանց կորցրած առողջությունը: Կուզեի, որ բժիշկները կարողանային հրաշքներ գործել: Չեմ ուզում, որ անհաղթահարելի հիվանդություններ լինեն: Իմ ամենամեծ ցանկությունն է:
–Մի առիթով նշել ես, որ կանանց սերը քո հանդեպ ավելի ես կարևորում, քան աղջիկներինը: Ինչո՞ւ:
-Ճիշտ եք, այդպես է: Աղջիկներ ասելով՝ նկատի ունեմ դեռահասներին, ովքեր որպես անձնավորություն դեռևս կայունացած չեն: Նրանք կարող են առավելագույնը հրապուրված լինել գլխավորապես քո արտաքնով: Իսկ կինը, ով տարիների փորձ ունի, առաջնային ուշադրություն է դարձնում տղամարդկային այն որակներին, որոնք դու ունես, և երկրորդ պլան է մղվում արտաքինը, շարմը: Աղջիկները գուցե հասունանալուց հետո չհավանեն իմ վիզուալ կերպարը, բայց կնոջ մոտ արդեն մնայուն է սերը:
–Քանի որ խոսեցինք կանանցից, կուզեի իմանալ` արդյոք ունես կնոջ իդեալ:
-Ինձ համար անընդունելի են չափանիշներ որոշելը՝ թե աչքերի ինչ կտրվածքով, բերանի կոնկրետ շարժվածքով, ունքերի ձևվածքով պետք է լինի կինը: Ինձ համար առաջնայինը մարդն է և հետո միայն վիզուալը: Ես շատ ավելի խորն եմ նայում մարդուն, և արտաքին տվյալներն ինձ համար առաջնային չեն:
–Իսկ ոչ թե արտաքին, այլ ներքին ի՞նչ հատկանիշներ պետք է ունենա քեզ համար կինը:
-Պետք է կանացի լինի, խելացի: Պետք է խուսափի շիկահերների մասին պատմվող անեկդոտների հերոսուհու կերպարից (ժպտում է- LN):
–Հաջողակ տղամարդկանց թիկունքում միշտ էլ ուժեղ կանայք են կանգնած: Ո՞վ է կանգնած քո թիկունքում:
-Ձեր հարցը ենթադրում է, որ ես արդեն հաջողակ տղամարդ եմ ձեր աչքերում, և ոչ միայն ձեր (ժպտում է-LN): Իմ թիկունքում, ցավոք, դեռևս միայն ես եմ: Միակ աջակիցը` իգական սեռի ներկայացուցիչ, մայրս է:
-Ճիշտ եք, այդպես է: Աղջիկներ ասելով՝ նկատի ունեմ դեռահասներին, ովքեր որպես անձնավորություն դեռևս կայունացած չեն: Նրանք կարող են առավելագույնը հրապուրված լինել գլխավորապես քո արտաքնով: Իսկ կինը, ով տարիների փորձ ունի, առաջնային ուշադրություն է դարձնում տղամարդկային այն որակներին, որոնք դու ունես, և երկրորդ պլան է մղվում արտաքինը, շարմը: Աղջիկները գուցե հասունանալուց հետո չհավանեն իմ վիզուալ կերպարը, բայց կնոջ մոտ արդեն մնայուն է սերը:
–Քանի որ խոսեցինք կանանցից, կուզեի իմանալ` արդյոք ունես կնոջ իդեալ:
-Ինձ համար անընդունելի են չափանիշներ որոշելը՝ թե աչքերի ինչ կտրվածքով, բերանի կոնկրետ շարժվածքով, ունքերի ձևվածքով պետք է լինի կինը: Ինձ համար առաջնայինը մարդն է և հետո միայն վիզուալը: Ես շատ ավելի խորն եմ նայում մարդուն, և արտաքին տվյալներն ինձ համար առաջնային չեն:
–Իսկ ոչ թե արտաքին, այլ ներքին ի՞նչ հատկանիշներ պետք է ունենա քեզ համար կինը:
-Պետք է կանացի լինի, խելացի: Պետք է խուսափի շիկահերների մասին պատմվող անեկդոտների հերոսուհու կերպարից (ժպտում է- LN):
–Հաջողակ տղամարդկանց թիկունքում միշտ էլ ուժեղ կանայք են կանգնած: Ո՞վ է կանգնած քո թիկունքում:
-Ձեր հարցը ենթադրում է, որ ես արդեն հաջողակ տղամարդ եմ ձեր աչքերում, և ոչ միայն ձեր (ժպտում է-LN): Իմ թիկունքում, ցավոք, դեռևս միայն ես եմ: Միակ աջակիցը` իգական սեռի ներկայացուցիչ, մայրս է:
–Ինչպիսի՞ն ես պատկերացնում քո ընտանիքի մոդելը:
Երջանիկ եմ պատկերացնում: Բայց չեմ ուզում ունենալ չափանիշներ, որոնց պետք է հարմարեցնեմ այդ աղջկան, ով իմ կինն է լինելու: Չեմ էլ ուզում երեխաներին հարմարեցնել որևէ չափանիշների: Իմ կինն էլ, երեխաներն էլ վառ անհատականություններ են լինելու:
–Եթե 3 բառով նկարագրես քեզ, ապա…
-Ես շատ աշխատասեր, ազնիվ և անշահախնդիր մարդ եմ:
–Իսկ եթե 3 հատկանիշներով նկարագրես քո ապագա կնոջը…
–Կանացի, կամեցողևիմ «բզիկներին» ուշադրությունչդարձնող:
–Հայ տղամարդկանց մոտ մի այսպիսի մի տենդենց կա՝ իրենց ընտրյալներին փորձում են նմանեցնել մայրիկներին: Ունե՞ս այդպիսի ցանկություն:
-Բացարձակ: Դա չկայացած տղամարդկանց մենաշնորհն է: Մանկությունից եկած խորը խնդիրների մասին է խոսում, երբ տղամարդն իր կնոջն ընտրում է համապատասխան իր հորը: Բացարձակ չեմ ուզում, որ որևէ բանով կինս նման լինի մայրիկիս: Ուզում եմ իմ մայրիկն աննման լինի, և նույնքան աննման լինի իմ կինը:
–Որո՞նք են այդ հատկանիշները, որոնցով կարող ես բնորոշել՝ արդյոք կայացած է տղամարդը, թե ոչ: Ինքդ քեզ կայացած տղամարդ համարո՞ւմ ես:
-Այո համարում եմ: Կայացած տղամարդ ասվածն արդեն բնորոշում է, չկան դրանից բխող պատճառահետևանքային կապեր: Տղամարդը կամ կայացած է լինում, կամ կայացած չի լինում: Չի կարող կիսով չափ կայացած լինել:
Հարցազրույցը` ՆելլիՂարիբյանի
Աղբյուր`LADYNEWS.am
