«Ինչպե՞ս մաքրել դաշտն այս աղբից». Հրապարակ
Լրատվական դաշտում ոչ միայն մեծ մրցակցություն կա, այլեւ չարություն, նախանձ, իրար դեմ աշխատելու ձգտում: Ես խմբագիրներ գիտեմ, որոնք, օրինակ, ողջ օրն զբաղված են մյուս լրատվամիջոցների գործընկերներին հայտնաբերելու գործով: Ասենք, կայքերում գովազդատուների ցանկն ուսումնասիրելով, սկսում են «տեռոր» անել նրանց, թե ինչու եք այս կայքին գովազդ տալիս, մեզ տվեք:
Ես խմբագիր գիտեմ, որն ավելի հնարամիտ է գտնվել այս հարցում, որոշ ֆիրմաների գովազդն անվճար տեղադրում է իր կայքում, մի քանի ամիս անց ֆիրման «ամոթու» պայմանագիր է կնքում սրա հետ: Խմբագիր գիտեմ, որը, տեղեկանալով, որ մի բարձրաստիճան պաշտոնյա հանդիպել է գործընկեր ԶԼՄ-ի ղեկավարի հետ, ամեն գնով հանդիպում է կորզում վերջինիս հետ եւ շանտաժ անում, թե` ես գիտեմ, որ ընդունել եք իքսին, համագործակցում եք նրա հետ, բա մենք:
Երբեմն այնքան նողկալի է ֆինանսներ կորզելու, մրցակիցներին վարկաբեկելու, ոչնչացնելու այս կիրքը, որ ափսոսում ես, որ ժամանակին այս մասնագիտությունն ես ընտրել, եւ լեզուդ չի պտտվում մեղադրել նրանց, ովքեր փնովում են լրագրողներին: Հասկանում ես, որ մենք ինքներս ենք վարկաբեկել լրագրողի անունը, աղավաղել հասարակական պատկերացումը մամուլի մասին: Ինչպե՞ս մաքրել դաշտն այս աղբից, ես չգիտեմ: Բայց նախօրեին տեղի ունեցած մի իրադարձություն ինձ հույս ներշնչեց, որ ժամանակն ամեն ինչ, ւսյ- նուամենայնիվ, իր տեղը կդնի:
