Ամուլսարի հետ կապված Փաշինյանի հայտնի հայտարարությունը, որով նա հորդորեց ջերմուկցիներին դադարեցնել հանքի շրջապատումը, այսինքն՝ ուղղակիորեն արտահայտվեց հանքը շահագործելու օգտին, ինչպես եւ սպասվում էր բուռն հակազդեցություն առաջացրեց: Սակայն այս պատմության տակ կան մի շարք ուշագրավ դետալներ եւ հարցադրումներ: Եվ առաջին հերթին՝ ինչո՞ւ հենց այս պահին Փաշինյանը խոսեց այս մասին, երբ առանց այդ էլ մի շարք ոչ պակաս աղմկոտ եւ վտանգավոր թեմաների մեջ է թաթախված: Ղարաբաղ, այդ թվում՝ Ստեփանակերտի հետ հակասություններն ու բանակցային բարդացող գործընթացը, Քոչարյանի գործը, ՌԴ-ի հետ աչքի առաջ վատթարացող եւ ԱՄՆ-ի հետ այդպես էլ չկարգավորվող հարաբերությունները, սեփական թիմում սկսվող խժդժությունները, վատթարացող սոցիալ-տնտեսական իրավիճակը, եւ այդպես շարունակ: Դրանցից ամեն մեկն արդեն իսկ լուրջ գլխացավանք է՝ ունակ ամեն պահի խորտակիչ հարված հասցնել Փաշինյանի վարկանիշի մնացորդներին: Եվ ահա հենց այն պահին, երբ թվարկված բոլոր գործընթացներով էլ միայն սրացումներ են նկատվում, վերցնել եւ մի սուպերաղմուկ էլ Ամուլսարի հետ կապված սեփական ձեռքով սեփական գլխին կախելը պետք է, որ շատ կարեւոր պատճառ ունենար: Փորձենք այդ պատճառը հասկանալ, նախ նկատենք, որ երեւի այս անգամ էլ Փաշինյանը սեփական վատ հաշվարկին բախվի: Ամուլսարի շահագործման դեմ պայքարողները ոչ միայն մերժեցին Փաշինյանի այդ հորդորը, այլ միայն ավելի համոզվեցին, որ կառավարության հետ լեզու գտնելու հույսեր այլեւս չկան: Արդյունքում՝ Փաշինյանին մնում է հետեւյալը. կա՛մ հաշտվել այս իրավիճակի հետ, որը միայն հերթական հարվածը դարձավ իր վարկանիշի մնացորդներին: Կա՛մ անցնել ուժային մեթոդների՝ Օսիպյանից պահանջել՝ ապաշրջափակել հանքավայրը:Սակայն սա կդառնա այն քայլը, որը կդնի Փաշինյանի իշխանության վերջակետը: Բայց այդ դեպքում ինչո՞ւ Փաշինյանը գնաց նման քայլի, որի ամեն մի հետագա շարժ միայն իրեն է հարվածում: Ու թերեւս, ամենահավանական բացատրությունը կապվում է հնչեցված հարցադրման հետ՝ ինչո՞ւ այս պահին: Նկատենք, Փաշինյանն Ամուլսարի մասին իր որոշումը հնչեցրեց հենց այն պահին, երբ մի քանի հարցերում հայտնվեց լուրջ ձախողումների փաստի առաջ (Քոչարյանի գործով ՍԴ որոշումը, ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների ընթացքը, որի ակնառու չափորոշիչներից մեկը կարելի է համարել Քոչարյանին հղված Պուտինի հայտնի շնորհավորանքը, Արցախում վերահսկողություն հաստատել չկարողանալը եւ այլն): […]
