Առտվոտյան մատուցվում է սուրբ Պատարագ ` ի հիշատակ Վերջին ընթրիքի ժամանակ Հաղորդության խորհրդի հաստատման, երբ Հիսուս Քրիստոս վերնատանը վերցրեց հացը. օրհնեց, կտրեց և տվեց տասներոկւ աշակերտներին ու ասաց. «Առե՜ք, կերե՜ք, այս է Իմ մարմինը»: Ապա բաժակը վերցնելով` գոհություն հայտնեց, տվեց նրանց ու ասաց. «Խմեցե՜ք դրանից բոլորդ, որովհետև այդ է Նոր ուխտի Իմ արյունը, որ թափվում […]
Ի՜նչ խոնարհութեան օրինակ էր, Տէ՛ր իմ, որ այսօր ﬔզ ցուցիր. դու ինքդ մաքրութիւն ըլլալով՝ յանձն առիր խոնարհիլ լուանալ մարդու ոտքը, որպէս զի դրսի աղտը լուանալով՝ հոգւոյն ներսի աղտն ալ լուանաս, որ մարդկային հպարտութիւնը ջնջես, խոնարհութիւն սովրեցնես: Իմ հոգիս ալ աղտոտ է ահա եօթն մահացու ﬔղքերով. այսօր, Տէ՛ր իմ, իմ հոգիս ալ լուա՛, սրբէ՛: Սիրտս լեցուած […]
Ավագ չորեքշաբթին հիշատակն է արարչության չորրորդ օրվա, երբ Աստված լուսատուներ դրեց երկնքի հաստատության ներսում և դրանով տվեց Արդարության Արեգակի՝ Քրիստոսի ծննդյան ավետիսը: Ավագ չորեքշաբթին պատկերն է չորրորդ ժամանակաշրջանի, երբ Աբրահամը ստացավ Իսահակի ծննդյան ավետիսը, հրեաները Եգիպտոսից դուրս եկան , Վկայության խորանը պատրաստվեց , և Իսրայելի որդիներն Ավետյաց երկիր փոխադրվեցին : Այսօր հիշատակում ենք այն մեղավոր […]
«Ահա՛ այրդ ցձեզ» խօսքին յիշատակաւ Հա՛յր յաւիտենական, տե՛ս ահա պատկեր ﬕածին Որդւոյդ. իմ տեղը ինք կը քաշէ պատիժ անարգանաց՝ որչափ որ ըրեր եմ՝ պզտիկուց ﬕնչև հիմա՝ քու աստուածութեանդ դէմ իմ ﬔղքերովս։ Քու ﬕածին Որդւոյդ այս պատկերը քեզ կ’ընծայեմ, Հա՛յր սուրբ, տե՛ս, և քու բարկութիւնդ իմ վրայէն վերցո՛ւր: Ինծի համար փշով պսակուեր է այն Որդիդ՝ զոր […]
Ավագ երեքշաբթին մի ներքին ընդհանրությամբ կապված է նախորդ օրվա հետ. ակնարկում է, որ մեր առաքինի գործերի պտուղներով հոգեպես պետք է պատրաստ լինենք Քրիստոսի երկրորդ գալստյանը, այլապես կչորանանք թզենու պես և երկնքի արքայությունից դուրս կմնանք հինգ հիմար կույսերի նման: Ավագ երեքշաբթի, երեկոյան ժամերգության ընթացքում, եկեղեցու ատյան են դուրս գալիս տասը մանուկներ` խորհրդանշելով տասը կույսերին և իրենց […]
Ո՛վ ծայրագույն մարդասիրութիւն աստուածային, որ իմ ﬔղքերս վրադ առնելով՝ ﬔղաւորի պէս մատնուեցար անօրէն Յուդայի ձեռքով՝ որ քու աշակերտդ էր, սիրտդ կսկծալէն՝ իր ﬔղքն իր երեսին զարնելով ըսիր. «Յուդա, համբուրելո՞վ մատնես զորդի մարդոյ». Ե՛ս եմ այն Յուդան, Տէ՛ր իմ, ե՛ս եմ՝ որ մէկտեղ սուրբ հաղորդութեան սեղանը նստելով, ճաշակելով, սրբապղծութեամբս զիս սատանային՝ և իմ ﬔղքերուս ձեռքը կամաորապէս […]
