Ո՛վ ծայրագույն մարդասիրութիւն աստուածային, որ իմ ﬔղքերս վրադ առնելով՝ ﬔղաւորի պէս մատնուեցար անօրէն Յուդայի ձեռքով՝ որ քու աշակերտդ էր, սիրտդ կսկծալէն՝ իր ﬔղքն իր երեսին զարնելով ըսիր. «Յուդա, համբուրելո՞վ մատնես զորդի մարդոյ». Ե՛ս եմ այն Յուդան, Տէ՛ր իմ, ե՛ս եմ՝ որ մէկտեղ սուրբ հաղորդութեան սեղանը նստելով, ճաշակելով, սրբապղծութեամբս զիս սատանային՝ և իմ ﬔղքերուս ձեռքը կամաորապէս […]
Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ հարությանը նախորդող շաբաթը կոչվում է Ավագ (այսինքն` Մեծ) շաբաթ: «Ավագ» կամ «Մեծ» կոչվելու պատճառն այն է, որ այն մեզ ավանդում է մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսի երկրային կյանքի ամենակարևոր շրջանը` վերջին յոթ օրերի ուսուցումները, չարչարանքները, մահը և հարությունը: Այս շաբաթվա յուրաքանչյուր օր ևս կրում է «ավագ» անվանումն ու իր այլաբանական խորհուրդն ունի: Ավագ […]
Քրիստոսի պարտիզին ﬔջ աղօթելուն յիշատակաւ. Տէ՛ր իմ, Յիսուս Քրիստոս, այնչափ բարերարութիւններ, այնչափ բարի խրատներ և օրինակներ տալէն վերջ, այսօր ուզեցիր քու սուրբ չարչարանքներովդ զիս փրկել: Առաջ պարտիզի մը մէջ մտար աղօթելու, որ պարտիզի մէջ Ադամայ ըրած ﬔղքը քաւես ծնրադրութեամբ, խոնարհութեամբ աղօթք ըրիր, որ ոտքով ձեռքով Ադամայ ըրած պարտութեան ﬔղքը ջնջես, այն՝ որ ոտքով արգելեալ ծառին […]
Հեռուստադիտողի հարցին պատասխանում է Եսայի քահանա Արթենյանը:
Քրիստոս Յիսուս, յոյս ﬔղաւորաց, ճշմարիտ բարեխօսդ վասն ﬔր. քանի որ քու գալուստդ կը յիշեմ, արդարութեանդ դատաստանը, ﬔղաւորաց տանջանքը, արդարոց փառքը, սիրտս դողալէն բան մ’ալ չեմ կրնար ընել. վասն զի տեսնելով իմ չար գործերս, իմ ծոյլ կենալս, անհոգ ըլլալս՝ ապաշխարհելու և աղօթելու, գիտեմ, որ պիտի չկարենամ ժառանգել արքայութիւնը, և պիտի դատապարտուիմ: Ի՞նչ պիտի ըլլայ իմ բանս՝ […]
Ըստ Հայ Առաքելական եկեղեցու՝ քավարանը Եկեղեցին է, որտեղ այս կյանքում՝ մահվանից առաջ, կարող ենք գտնել մեր մեղքերի քավությունը։ Այն տեղի է ունենում Սուրբ Պատարագի ընթացքում՝ Սուրբ Հաղորդության Խորհրդով, ըստ Ս. Հովհաննես Առաքյալի խոսքի. Աստծո Որդու՝ Հիսուսի արյունը մաքրում է մեզ ամեն մեղքից: «Եթե խոստովանենք մեր մեղքերը, հավատարիմ է Նա և արդար՝ մեր մեղքերը մեզ ներելու […]
Պարգևատու բարեաց, Տէր և Աստուած, արդարներուն դատաստանը տեսնելէ վերջ՝ իրենց բարի գործոց հաﬔմատ վարձք մը պիտի տաս՝ որ լեզուով չկրնար պատմուիլ, ըսելով: «Եկայք օրհնեալք Հօր իմոյ, ժառանգեցէք զպատրաստեալ ձեզ զարքայութիւնն ի սկզբանէ աշխարհի»: Այն արքայութիւնը՝ ուր ընկերութիւն է աﬔնայն սրբոց, ուր ամէնը բարի, ուր ամէնը մէկմէկու խիստ սիրելի, մէկմէկէ գերազանց են, իսկ հրեշտակաց հետ նստիլը՝ […]
