Իսկ դու չդիմացար, չսպասեցիր…
Էա Մինչ բազմաթիվ կանանց և տղամարդկանց միջև անընդմեջհեշտ սկսվող և դժվար ավարտվողխառը պատմություններից անտեղյակ,վաղորդյան խոնարհ արևածաղիկներիցդու կաթեցիր,ցողի՜կ,ու նարինջ դեղձենիների տակով անցարվերջին անգամ քեզնովկամ կյանքա-սերա-լույսախառըլցնելով նախապապիս փորփրածառվափոսերը:Խունջիկ-մունջիկ անելով քարե վիշապիկների հետ,նրանց ողորկ կողերին քսմսվելով,լկստվելով,ինքնամոռաց,ալեծփիկ,գալարվեցիր…Մի օր էլհանկարծալիքվեցիրինչ-որ տեղ Հնդկական օվկիանոսում`հեռավոր, անհուն, անանուն: Ու մինչ քառորդ հավերժությունխմորվում էր տիեզերքում դեռ անուն չունեցողկարոտը,ես խեցեղենից հինգ պարույրհասակ առա քո խորքերում,իսկ դուչդիմացար, […]