Միայն թե սթափվենք
_1429788892.jpg)
Տերը ողորմում և համբերում է, սպասելով մեր դարձին, իսկ եթե մեղանչում ենք, համբերում է՝ սպասելով մեր ապաշխարությանը, և եթե ընկնում ենք, ամոթ չի համարում ընդունել մեզ նորից, ինչպես ասել է Մարգարեն. «Նա, որ գլորվում է. միթե չի՞ ելնում, կամ նա, որ շեղվում է, հետ չի՞ դառնում» (Երեմ. 8:4):
Միայն թե սթափվենք, ձեռք բերենք բարեխոհություն, շուտափույթ և անկեղծորեն դառնանք դեպի Նա՝ հայցելով Նրա օգնությունը: Իսկ Նա պատրաստակամ է փրկելու մեզ, որովհետև սպասում է հավատից և ջերմեռանդությունից մեր կարողության չափով բարի դարձած մեր կամքի՝ դեպի Իրեն դառնալու ջերմագին փափագներին, իսկ ամեն մի առաջխաղացում Ինքն է կատարում մեզանում:
Այդ պատճառով էլ, թոթափելով ամեն տեսակ նախապաշարում, ծուլություն, անփութություն՝ ձգտում ենք դառնալ անվեհեր և պատրաստ՝ Նրա ետևից գնալու: Չհետաձգենք դա օր օրի վրա, հրապուրվելով արատներով, քանզի չգիտենք, թե ե՞րբ է լինելու մեր ելքը մարմնից:
Տեր Հովսեփ Ա քահանա Հակոբյան
