Երեսունևութերորդ օր ﬔծ պահոց
Փառաւորեա՛լ Տէր, որ փառօք Հօր երկնաւորի պիտի գաս աշխարհիս վրայ, ու աﬔն մարդու՝ աﬔնուն առջև ընդհանրական՝ դատաստան պիտի ընես անաչառ, ուր մէկու մը
բարեխօսութիւնը չանցնիր, մէկէ մը կաշառք չառնուիր, ﬕայն աղէկ գործերն ու գէշ գործերը կը յիշուին, ինչ որ Աստուծոյ համար ըրի, և ինչ որ աշխարհիս համար, մէկուն համար ﬕայն
վարձք պիտի առնում, ﬕւսին համար՝ պատիժ:
Ես ի՞նչ պիտի ընեմ ան ատեն, երբ իմ աղէկ կարծուած գործս ալ զուտ Աստուծոյ սիրոյն համար չեմ ըրած, ամէնն ալ ինծի համար ըրեր եմ, ես կարօտներուն չեմ հասեր,
հիւանդներուն տես չեմ գացեր, բանտարկելոց ﬗիթարութիւն չեմ տուած, անօթիները չեմ յագեցուցած. վասն զի ինչ որ ըրեր եմ ասոնցմէ՝ զուտ եղբայրսիրութեան
համար չեմ ըրած, խոտոր ﬕտք մատուցեր եմ մէջը, որով զիս ուզեր եմ, զիս փնտռեր եմ, ոչ թէ զԱստուած:
Ասոնք երբ յայտնի ըլլան դատաստանին օրը՝ ես ի՞նչ պատասխան պիտի տամ.
իսկ իմ անօրէնութիւններս, իմ հոգւոյ և մարﬓոյ չարութիւններս երբ բացուին աﬔնուն առջև, ես ի՞նչ պիտի ըսեմ, յաւիտեան դատապարտելոց մէջ պիտի իյնամ և
եթէ հիմա յիշելով՝ այսչափ կը դողամ, այն օրն ի՞նչ պիտի ըլլամ:
Բայց դու, ողորմութեան Աստուած, այս աﬔղ դատաստանից յիշատակը ﬕշտ մտքիս մէջ տպաւորէ, որ ահիւ և դողութեամբ իմ, փրկութիւնս հոգամ քու առաքելոյդ ըսածին պէս.
և ﬕշտ աղօթքի հետ ըլլամ քու պատուիրածիդ պէս.
«Յաﬔնայն ժամ աղօթս արարէք, զի արժանի լինիջիք զերծանել յայնմ աﬔնայնէ որ լինելոց է, և կալ առաջի որդւոյ մարդոյ»:
Այս կերպով հիմա պատրաստութիւն տեսնեմ զատկական սուրբ հաղորդութեան խորհրդով արժանապէս զքեզ ընդունելու համար:
Յետոյ երբ հոգիս պիտի բաժնուի մարﬓէս, արժանի ըրէ՛ որ ﬕտքս զգաստ ըլլալով, սրտանց զղջում ընելով, սատանայի փորձութիւններուն դէմ դնելով՝ ելնեմ առջևդ,
բարի պատրաստութեամբ ընդունիմ քու գալուստդ՝ թագաւոր փառաց. և յաւիտեան ﬓամ քու երկնային թագաւորութեանդ մէջ:
Ամեն:
