Արթնացրու մեզ, Ով Տեր, որպեսզի չկառչենք այս կարճ կյանքից
Աստծո և մարդկանց առջև մաքուր խղճմտանք ունենանք միշտ: Տեր Աստված, համբերատար ու ներող, սովորեցրու մեզ մեր անձը փրկելու գաղտնիքը, այլապես մենք ամեն օր հանձն ենք առնում ուրիշներին փրկելու մեծ առաքելությունը: Անտեսելով մեր տկարությունները, պահանջում ենք, որ ուրիշները ուղղվեն: Մենք ստում ենք, ցանկանում ենք, որ մեզ չխաբեն: Մենք հավատարիմ չենք մեր մտերիմներին, ակնկալում ենք իրենցից: Մենք գաղջ վերաբերմունք ունենք եկեղեցու խորհուրդների նկատմամբ, պահանջում ենք, որ եկեղեցու սպասավորը հոգա մեր հոգևոր հոգսերը:
Մենք կաշառք ենք տալիս, պահանջում ենք, որ ուրիշները պայքարեն կաշառակերության դեմ: Ոչ ոք մեզ չի ստիպում սուրճի սեղանի շուրջ բամբասել, խոսել անլուրջ թեմաներից, բայց մենք անում ենք: Ոչ ոք մեզ չի արգելում խոսել Սուրբ Գրքից, Պատարագից, եկեղեցու խորհուրդներից, աղոթքի զորությունից, կամ երեխաների դաստիարակությունից և բարոյական այլ արժեքներից, սակայն մենք կամավոր չենք խոսում նման թեմաներից, որովհետև մեր «գրպանի պարունակությունը» այդքան է:
Մենք չենք կարողանում վեր բարձրանալ կենցաղային խնդիրներից ու խոսակցություններից:Չենք զբաղվում մեր ինքնազարգացմամբ, կարծելով թե ամեն ինչ գիտենք: Անվերջ զբաղված ենք մեր մարմնի կարիքները հոգալու երկրորդական գործով, բաց թողնելով գլխավորը, կարևորը, հոգու փրկության գործը:
Արթնացրու մեզ, Ով Տեր, որպեսզի չկառչենք այս կարճ կյանքից, այլ ընտրենք եկեղեցին` Սուրբ Գիրքը, Քո Պատգամները, հավիտենական կյանք ունենալու համար: Այսպիսին ենք մենք, բայց Քո Սուրբ Անունն ենք արտաբերում փորձության մեջ եղած ժամանակ, Ամեն ինչ Քեզ ենք հանձնարարում, ինքներս ոչինչ չանելով: Ողորմիր մեզ, ապրեցրու մեզ, խստորեն սովորեցրու մեզ, որպեսզի չկործանվենք մենք իսպառ: Տեր ողորմեա, Տեր ողորմեա, Տեր ողորմեա:
Ծովիկ Դավթյանի հանրագրից
