Մանկապարտեզ կառավարությունում. Առավոտ
Ինֆորմացիայի ազատության կենտրոնի հիմնադիր նախագահ Շուշան Դոյդոյանը մտավախություն ունի, որ կառավարության նիստերի դոնփակ դաոնալուց հետո ալիքի նման նույն նախաձեռնությամբ փակվեյու են մյուս կառույցների նիստերը եւս: Երեկ հրավիրված «ՀՀ կառավարության դռնփակ նիստեր, ժողովրդավարության հետքա՞յլ, թե՞ արդյունավետ աշխատելաոճ» թեմայով քննարկմանը անդրադառնալով պաշտոնյաների հիմնավռրումներին, թե դոնփակ նիստերը հնարավորություն չեն տալիս արդյունավետ աշխատել՝ տիկին Դոյդոյանը հարցրեց.
«Ատացվում է՝ նախորդ տասը տարիներին ձեր կառավարությունը գործել Է հակադեմոկրատական, ոչ արդյունավետ: Անընդհատ պնդում են, որ սա խոսքի ազատության հետ կապ չունի, ուղղված Է աշխատանքի արդյունավետության բարձրացմանը: Արտահայտվելու ազատությունը միայն խոսելը չէ, այլ այն, որ լրագրողներն ազատ մուտք պիտի ունենան: Փակելով նրանց մուտքը՝ նախ ոտնահարվում է նրանց ուղղակի, անմիջական տեղեկատվություն ստանալու իրավունքը: Սա ազդելու է նաեւ հանրության՝ տեղեկատվություն ստանալու իրավունքի վրա, քանի որ լրագրողները պարզապես միջնորդ են»:
Այն արդարացումներին, թե տեսախցիկների ներկայությունը նիստերի ընթացքում կաշկանդում է պաշտոնյաներին, Շուշան Դոյդոյանն արձագանքեց. «Այդպես էլ պետէ է լինի: Լրագրողի դերը հենց պաշտոնյաներին կաշկանդելն է, որ նրանք ոչ թե որոշեն՝ միլիոնավոր դրամներ պետք է ծախսեն կոնյակ, մարտի ութի նվերներ, ամանորյա շքեղ հանդիսություններ անելու համար, այլ որ հանրության համար օգտակար բան անեն»:
Շուշան Դոյդոյանը վստահեցրեց՝ այս որոշմւսմբ հանրությունը տեղեկատվական վակուումի առաջ է կանգնելու: Տիկին Դոյդոյանը հիշեցրեց՝ երկու տարի առաջ կառավարությունն առաջարկություն էր արել աոցանց հեռարձակել նիստերը, ու հարց բարձրացրեց՝ հետեւաբար այս երկու տարվա ընթացքում ի՞նչ փոխվեց, որ հիմա նույն ոգեւորությամբ փակ դռների ետեւում անցկացնելն են պնդում:
Քննարկմանը ներկա Խոսքի ազատության պաշտպանության կոմիտեի նախագահ Աշոտ Մելիքյանը փաստեց՝ լրագրողներն ամենեւին կառավարության նիստերի դահլիճում չեն, այլ առանձին սենյակում՝ մոնիտորի միջոցով են հետեւում նիստին, ուստի որեւէ կաշկանդվածություն չկա. այդ տեսախցիկները կառավարության անդամները չեն տեսնում, եւ միայն նիստից հետո են լրագրողները մոտենում նրանց:
Ըստ պարոն Մելիքյանի՝ այս որոշումը վկայում է այն մասին, որ պաշտոնյաները պատրաստ չեն հանրային դեմք լինելու: Նա վրդովվեց. «Եթե դուք պետական գաղտնիք չեք քննարկում, այդ հարցերի մեջ գաղտնիք չկա, բայց շատ կարեւոր է հանրության համար, ինչու եք փակում: Այստեղ եւ կոոուպցիոն ռիսկեր եմ տեսնում, եւ հասարակության հետ ոչ թափանցիկ աշխատելու միտում: Իսկ նման աշխատանքը չի կարող արդյունավետ լինել, այլ հակառակը: Այնպես որ՝ Դավիթ Հարությունյանն այն, ինչ պնդում է, շատ լավ հասկանում է, որ փակ աշխատանքը չի կարող ժողովրդավարության արտահայտում լինել: Երբ ինքը հակառակն է պնդում, նույնիսկ ձայնն է դողում»:
Պարոն Մելիքյանը հիշեցրեց՝ օրինագծի մեջ կա մեկ այլ դրույթ, որտեղ ասվում է, որ կառավարության անդամների ելույթները պետք է համահունչ լինեն ընդհանուր քաղաքականությանը: Սա հասկանալի է. թիմային աշխատանք է իրականացվում, եւ նախարարի երւյթը պետք է համապատասխանի: Սակայն պարոն Մելիքյանն անընդունելի համարեց այն, որ սրան զուգահեռ ասվում է, որ պետք է նախարարը վարչապետից թույլտվություն վերցնի հարցազրույց տալու համար.
«Սա արդեն մանկապարտեզային հարաբերություն է կառավարության ներսում»: Անդրադառնալով պաշտոնատար անձանց այն արդարացումներին, թե զարգացած երկրներում՝ Անգլիա, էստոնիա եւ այլն, նիստերը դռնփակ են, երեւանի Մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանը նկատեց. «Բոլոր նշված երկրներում կան այլ միջոցներ հանրությանն իրազեկ պահելու եւ թափանցիկ աշխատելու համար: ՀՀ-ում այդ միջոցները մշակված չեն, չեն կիրառվում: Որպես դրանց փոխհատուցում՝ որոշվեց բաց նիստեր անցկացնել»: Դաոնալով նախարարների՝ վարչապետից թույլտվություն ստանալու մասին պահանջին՝ պարոն Նավասարդյանը նկատեց, թե դա նախարարությունների ցանկությունից էլ է բխում. «Ուղղակի, երբ այդ արգելքը չկա, նրանք չգիտեն՝ ինչ պատասխանել: Մեզ մոտ իրավիճակ է ստեղծվել, երբ բացի նախարարից, դու չես կարող որեւէ տեղեկություն ստանալ նախարարության աշխատակիցներից»:
Մանրամասներին ծանոթացեք թերթի այս համարում:
