«Նա ամենից առաջ սիրում էր կենդանի մարդկային հոգին»
Նա ամենից առաջ սիրում էր կենդանի մարդկային հոգին՝ ամենուր և ամեն ինչում, և հավատում էր, որ մենք բոլորս Աստծո սերունդն ենք, հավատում էր ամեն տեսակի արտաքին բռնությանն ու ներքին անկումներին դիմակայող մարդկային հոգու անսպառ ուժին: Իր հոգու մեջ առնելով կյանքի ողջ չարությունը, խավարն ու դժվարությունը և այդ ամբողջը հաղթահարելով սիրո անսահման ուժով՝ Դոստոևսկին իր բոլոր ստեղծագործություններում մեծարել է այդ հաղթանակը: Մարդկային անկարողությանը մշտապես հաղթող աստվածային ուժն իր հոգում ճաշակելով՝ Դոստոևսկին հասավ Աստծո և Աստվածամարդու ճանաչմանը: Աստծո իրականությունը նրա մեջ բացահայտվեց սիրո և ամենաներման ներքին ուժով, և հենց այդ ամենաներման բարեբեր ուժն էլ նա քարոզում էր որպես հիմք՝ երկրի վրա ճշմարտության այն իրական թագավորությունը կերտելու համար, որին ինքը ձգտում էր իր ողջ կյանքի ընթացքում:
Վլադիմիր Սոլովյովը ՝ Դոստոևսկու մասին
