Դժգոհության ալիք է բարձրանում. Հայկական Ժամանակ

Պաշտպանության նախա­րար Վիգեն Սարգսյանի կողմից երեկ կառավարու­թյան ներկայացված նա­խագիծը, որ վերաբերում է զոհված եւ վիրավոր զին­վորների ընտանիքներին ամեն ամիս ապահովագ­րական վճար հատկացնե­լուն, բուռն քննարկումների առիթ է տվել:

Ինչպես հայտնի է` այդ նպատա­կով բացվելու է հիմնադրամ, իսկ հիմնադրամի գումարները գոյա­նալու են նաեւ յուրաքանչյուր աշ­խատողի աշխատավարձից ամ­սական 1000 դրամ պարտադիր պահելու միջոցով: Եթե շատերին թվում էր, որ զինվորների հետ կապված յուրաքանչյուր հարց, մա­նավանդ ապրիլյան պատերազմից հետո, մարդիկ ընդունելու են աչքերը փակ, ապա ներկայացված նախագծի շուրջ քննարկումները հակառակն են ապացուցում: Խնդրի շուրջ զրուցել ենք ՀՀ պաշտպանության նախարարի մա­մուխ քարտուղար Արծրուն Հովհան­նիսյանի հետ.

-Պարոն Հովհաննիսյան, նախա­րարի կողմից ներկայացված նա­խագիծը քննադատության է արժա­նանում: Հնարավո՞ր է այն մինչէւ Ազ­գային ժողով ներկայացվելը որոշ­ակի փոփոխության ենթարկվի:

-Նախագիծն այսօր ներկայաց­վել է կառավարություն, դուք դա գի­տեք: Դեռ մինչեւ Ազգային ժողով ներկայացվելը պիտի ճանապարհ անցնի: Այդ ընթացքում, իհարկե, հնարավոր են փոփոխություններ: Բացի այդ նախագծի հետ կապ­ված ամեն ինչ չէ, որ այսօր հրապա­րակվել է:

-Համենայնդեպս պարզ է, որ աշ­խատավարձերից պարտադիր պահման դրույթի հետ կապված ակնհայտ բացասական վերաբերմունք կա: Փոփոխություն հնարա­վո՞ր է նախագծում:

-Ես ոչինչ չեմ կարող ասել, սպա­սենք, թող հասնի Ազգային ժողով, այն ժամանակ կերեւա: Հիմա դուք
ինձնից ուզում եք, որ ընդամենը մի քանի հոգու ֆեյսբուքում գրած բա­ցասական վերաբերմունքի համար ասեմ, թե արդյոք դրանից նախագի­ծը կփոխվի, թե ո՞չ:

-Նախարարությունում քննարկ­վո՞ւմ է հասարակության բացասա­կան վերաբերմունքով պայմանա­վորված այդ դրույթից հրաժարումը:

-Անկեղծ ասած ես մինչեւ այսօր այդ մտքի վերաբերյալ լսել եմ գերա­զանցապես դրական գնահատա­կաններ: Կլինե՞ն բացասական խո­սողներ, իհարկե կլինեն: Ցանկա­ցած նախագծի վերաբերյալ կարող են լինել բացասական մեկնաբանություններ:

-Իսկ նախարարը վստա՞հ է որ առաջարկող տարբերակը խնդրի լուծում է:

-Ես, ու ընդհանրապես, մենք այս ամենը համարում ենք շատ կարեւ­որ, առանցքային լուծում տվյալ պրոբլեմի, որ մեր հաշմանդամները, զոհվածները, վիրավորները հետայ­սու ունենան արժանապատիվ փոխ­հատուցման մեխանիզմներ, որոնք ընդունված են աշխարհի առաջա­տար պետություններում: Եվ իհար­կե, դրանով կարեւորում ենք նաեւ հայ քաղաքացու մասնակցությունը այս գործին: Ես կարծում եմ, որ դա ըստ էության օրինաչափ է աշխար­հի բոլոր պետություններում, որոնք անվտանգության նման խնդիր ու­նեն, նման երեւույթներ կան եւ սա ընդհանուր առմամբ ազգ-բանակ հայեցակարգի մի բաղադրիչն է:

-Մարդիկ դեմ չեն, որ այդ երեույթը կայանա, քննարկումներից հաս­կացվում է որ դեմ են միայն նրան, որ ւաանց այն կ ցածր աշխատավար­ձից պարտադիր պահում լինի: Մա­նավանդ որ քաղաքացիները այս­պես թե այնպես հարկ են վճարում, որ բանակը պահվի:

-Օրինագիծը, նորից եմ կրկնում, դեռ կյանք ունի ապրելու: Կարող է |ի- նել այնպես, որ որոշակի աշխատա­վարձերի պարագայում դա չլինի, դա կարող է չվերաբերել ինչ-ինչ կա­տեգորիայի: Դեռ պետք է քննարկվի: Երկրորդ հարկե՜րի վերաբերյալ: Հարկեր վճարում ենք, հարկերով մենք ապահովում ենք երկրի անվտանգությունը, բայց սա անվտան­գությանը չի վերաբերում, սա հետա­գա գործընթացին է վերաբերում; Այ­սինքն այն մարդիկ, որոնք անցնելու են այս ճանապարհով, չեն շարու­նակելու չէ՞ ծառայել, դառնալու են ՀՀ քաղաքացի, որին մենք վճարելու ենք: Իրենց տեղը գալու է մարդ, որը մեր տված հարկերով շարունակելու է ծառայություն իրականացնել: Դրանք տարբեր բաներ են, մենք չպիտի խաոնենք իրար հետ:

-Այսինքն պետք է խոստովանել, որ այս պահին մեր ունեցած բյուջե­ով մեր վճարած հարկերով հնարա­վոր չէ եւ անվտանգություն ապահո­վել, եւ վիրավորված ու զոհված զին­վորների ընտանիքներին օգնել:

-Մենք շատ ենք խոսել, որ ցա­վոք, մեր երկրռւմ դեռ երկար ժամա­նակ օրինաչափ է լինելու որոշակի մեծ բանակ ունենալը, անվտանգու­թյան վրա մեծ ծախսեր ունենալը, որովհետեւ մենք գտնվում ենք անվտանգության այսպիսի համակար­գի եւ իրավիճակի մեջ: