Սիրող սրտի ծարավ, ծարավ մնացի, մեկը չեղավ, որ գուրգուրեր վարդերս…
Թաթիկներըդ լուսեղեն — Լույս-թըռչնիկներ դրախտի. Ճաճաչներով ոսկեղեն Բույն կհյուսեն նոր բախտի։ Զմրուխտ թասով գինի ես, Բույրըդ աշխարք է առել. Շուրթըս դիպավ շրթունքիդ Աշխարքիս տերն եմ դառել։ Մազերըդ մեղմ փայելով՝ Ինքս ինձեն հեռացա, Աչերիդ մէջ նայելով՝ Ողջ տիեզերք մոռացա… * * * Օտա՜ր, ամայի՜ ճամփեքի վրա Իմ քարավանըս մեղմ կըղողանջե. Կանգնի՛ր, քարավանս, ինձի կըթվա, Թե հայրենիքես […]





































