Նրանք չեն վախենա օրվա հզորներին դեմ գնալուց. Հրապարակ
Խենթության, խիզախության պակաս կա մեր երկրում: Խոսքը խելապակասների ու մանկամիտների մասին չէ, այլ խենթ բարեփոխիչների, առճակատման գնացող խիզախների, ծրագիր ու տեսլական ունեցող մտավորականների, որոնք չեն վախենում հոսանքին դեմ գնալուց, կարծրացած համակարգերը քանդելուց, օրվա հզորներին դեմ գնալուց:
Մարդիկ, որոնք պատրաստ են Վերածննդի մեծ մտածող Ջորդանո Բրունոյի նման խարույկի վրա այրվել, Անդրեյ Սախարովի նման մի ամբողջ սովետական կայսրության դեմ գնալ, բայց պաշտպանել և առաջ տանել իրենց հայացքները: Մի ողջ կյանք ապրել հալածյալի, չհասկացվածի, մերժվածի կյանքով, զրկանքներ կրել, սակայն չվախենալ ու չնահանջել: Այս առումով մենք առանձնապես ուրախանալու շատ բան չունենք՝ մեր ազգը զգուշավոր է, բզին բռունցքով խփելը նրա բնույթի մեջ չկա:
Պատահական չէ, որ սովետական կայսրության տապալումից հետո բոլոր ճնշված ազգերն իրենց գզրոցներից հանեցին և տպագրեցին բազմաթիվ համարձակ գործեր, որոնք սովետական գրաքննությամբ չէին անցել և մնացել էին անտիպ, իսկ հայ գրողները, պարզվեց՝ չունեն նման աշխատություններ. գրել են միայն այն, ինչ թույլատրելի է եղել: Ուստի համարձակությունն ու ստեղծագործական խիզախումները պետք է խրախուսվեն բոլորի, այդ թվում՝ հենց իշխանության կողմից: Դա է լինելու մեր փրկության բանաձևը: Դա է ճեղքում առաջացնելու:
Ոչ մի երկրռւմ առաջընթացն ու զարգացումը չեն կայացել միջին վիճակագրական սպառողի համեստ, աննկատ աշխատանքի շնորհիվ: Բոլոր թռիչքներն ու վերելքները խենթերն ու խիզախներն են ապահովել: Այս առումով պետք է ուրախանալ, որ մի դատավոր՝ Ալեքսանդր Ազարյան անունով, տարանջատվեց վախեցած ու զգույշ զանգվածից և հակադրվեց պետությանը՝ հայտարարելով, որ ինքն օրենքին է ծառայում և ոչ մեկից չի վախենում:
Այլ հրապարակումներին ծանոթացեք թերթի այս համարում:
