Նայեք այս նկարին, այսպես դժբախտ ու դժգույն ուրիշ ո՞ւմ եք ճանաչում․ Մարգարիտ Եսայան

ՀՀԿ ԳՄ անդամ Մարգարիտ Եսայանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․

«Պարզապես նայել այս նկարին, նայել՝ «հիանալ», նայել՝ «իմանալ», որ մեր երկրում այսքան եւ դեռ սրանից ավելի գրող կա, գրող, հասկանո՞ւմ եք, գրողը տանի։

Իսկ քա՞նիսը չկան էս նկարում, ավելի ջահել-ջիվան տղերք ու աղջիկ գրողներ, չկան, քանի որ դեռ ՀՀ Գրողների միության անդամ չեն։Նրանք դեռ անդամ չեն․․Կդառնան, մեզանում էս կարգի ակումբների սերնդափոխությունը դանդաղ ու մեռելային, բայց՝ տեղի ունենում է։
Նրանք էլ մի օր կհամագումարվեն ու կլռեն։

Ու այս գրողները երեկ համագումար են արել, իմացա լրատվականներից, համագումար, այսինքն՝ հավաքվել են, հաշվետվություն են լսել եւ «սլավա-կապաէսէս» ռիթմով վերընտրել են իրենց նախագահ․․․կարեւոր չի՝ ո՞ւմ, իրենց նման հին մեկին, կարեւոր չի՝ ինչու եւ կարեւոր չի՝ ինչի համար։Գրողները այս հարցերի պատասխանները գիտեն իրենց նեղ-անձնական շահերի կամ՝ անզորության շրջանակում։
Զուտ հարց՝ էս գրողներից մեկնումեկը էդ «համագումարի» ժամանակ խոսե՞լ է ըստ իս՝ կարգին գրող Նարեկ Մալյանի անազատության մեջ գտնվելու մասին/թե՞, որ Նարեկը իրենց նման անդամ չի, չարժե խոսել/, խո՞սել են մեր երկիրը «ռոսիայի յարմրկայի» տրուսիկի պես վաճառքի հանածի ավերիչ դավաճանության մասին, խո՞սել են Արցախի կորստի եւ այն ողբերգական իրականության մասին, որին Շեքսպիրի գրիչը ուժ չէր ունենա անդրադառնալ, քանզի մեծն ողբերգակը գրիչ վերցնելուց առաջ կխելագարվեր։ Թե՞ միայն իրենց սոցապ հարցերից եւ Գրողների տնից օգտվելուց են խոսել, չգիտեմ։ Զուտ հարցնում եմ․․․
Ասում եք՝ մտավո՞րական, գրող, գրի եւ գրքի մա՞րդ։ Գուցե եւ նրանց մեջ կան այդպիսիք, չեմ վիճում։

Նայեք այս նկարին, այսպես դժբախտ ու դժգույն ուրիշ ո՞ւմ եք ճանաչում, չեմ կասկածում՝ շատերին, պարզապես երեկ գրողներն էին «համագումարվել»։
Հ․Գ․1․ ոչինչ՝ անձնական, զուտ՝ ամոթ է էս ամեն ինչը գրողների ինչ-որ բան կոչելը՝ Հրանտ Մաթեւոսյանն ու Չարենցը, Սարոյանն ու Մահարին, Խեչոյանն ու Գալշոյանը վկա․․․Մեղք է դիրքորոշում չունեցող, ժամանակի շունչը այդպես էլ չդարձողներին գրող անվանել․․․

Հ․Գ․2․ իսկ եթե այդ համագումարում հնչել է էս ամեն ինչի մասին մտահոգություն, հնչել է էս ամեն ինչի գնահատական եւ ապրում, ներող էղեք․․․ներեք իմ անգիտությունը»։