Թուրքիայի տարածաշրջանային նկրտումները գոլորշիացան
Թուրքիայի նախագահ Էրդողանը վերջերս հայտարարել էր, որ «Մեզ չի հետաքրքրում աշխարհում միայնակ լինելու հանգամանքը: Մեզ հետաքրքրում է թե ինչ է մեր ժողովուրդը մտածում մեր մասին»: Նման հայտարարությունը միգուցե որևէ նշանակություն ունեցավ տեղական հանդիսատեսի, սակայն ոչ միջազգային հանրության համար: Այս մասին գրում է «Financial Times» պարբերականը: http://www.ft.com/intl/cms/s/0/ef238938-c1a1-11e4-8b74-00144feab7de.html#axzz3TOJQrGJq
«Միայն երեք տարի առաջ այն ժամանակվա Թուրքիայի ԱԳ նախարար Դավութօղլուն և ներկայիս վարչապետը ցնծում էր հայտարարելով, որ Թուրքիան դարձել է «վարպետ, առաջնորդ և ծառա նոր Միջին Արևելքում»:
Սակայն երկրի կապերը դաշնակիցների և հարևանների հետ սկսել են թուլանալ: Անկարան դեսպաններ չունի Եգիպտոսում, Իսրայելում կամ Սիրիայում: Կահիրեն հրաժարվել է Թուրքիայի հետ էական նշանակություն ունեցող համաձայնագիր ստորագրել, համաձայն որի թուրքական բեռնատարները մուտք էին գործելու Աֆրիկայի և Պարսից Ծոցի շուկաներ: Անցյալ շաբաթ Լիբիան հայտարարեց, որ թուրքական ընկերությունների հետ պայմանագրեր չի կնքելու: Ավելին նույն ժամանակահատվածում, Թուրքիան փակեց իր դեսապանատունը Եմենում:
Լարվածությունը տարածվել է Ատլանտյանով Պարսից Ծոցի երկրներ: Անցան այնպիսի օրերը, երբ ԱՄՆ նախագահ Օբամայի համար Էրդողանը միջազգային այն 5 առաջնորդներից մեկն էր, ում հետ նա վստահության կապերով էր կապված:
Էրդողանին թվում է, որ Եվրոպայում Իսլամաֆոբիան առաջ տանելով, Թուրքիային մուտքի տոմս կտրամադրի դեպի ԵՄ:
Էրդողանը պարծենում էր, որ Աֆրիկայի հետ ջերմ կապեր է հաստատել, սակայն դա, իրականում, այդպես չէ: Նա կոչ էր արել Աֆրիկայի մի շարք երկրներում փակել իր թշնամի Գյուլենի հովանավորությամբ գործող դպրոցները: Սակայն նրա հորդորից հետո շատ քիչ դպրոցներ փակվեցին:
Անցյալ շաբաթ, Աֆրիկյան միությունը, նույնիսկ հայտարարել էր, որ համագործակցելու է Գյուլենի հիմնադրամներից մեկի հետ:
Էրդողանը, կարծես, ինքն է շփոթվել իր ընկերների թվի պակասից: Անցյալ ամիս, նա հայտարարել էր, որ եթե Թուրքիան մեկուսացման մեջ հայտնվի, ապա պատճառը մյուս երկրների առաջնորդների նախանձն է»,-գրում է պարբերականը:
