«Նիկոլը խեղդվելուց ձեռքը ուր ասես, որ չի գցում։ Ու ամեն անգամ մի անախորժ բանի է առերեսվում». Արմեն Աշոտյան

Տո այ դավաճան հայվաններ, Սերժը դա ե՞րբ է ասել, 2014-ին, չէ՞։ Իսկ 2014-ին Հայաստանն ու Արցախը ի՞նչ վիճակում էին, հաղթա՞ծ, չէ՞։
Իսկ այդ տարիներին հաղթած վիճակում մենք խի՞ պիտի չխոսեինք միջազգային դպրոցի նման հեռանկարից։

Երբ Արցախն ամբողջությամբ մերն էր, երբ 5 000 լույս տղաները դեռ կային, երբ բանակ ունեինք, դիվանագիտություն ունեինք, իսկ աշխարհի աչքերում՝ ուժեղ էինք ու մեծահոգի։

Խի ո՞վ էր դեմ, որ մենք հաղթածի դիրքերից մեր հարցերը լուծեինք, խաղաղություն հաստատեինք ու ադրբեջանցիների հետ շփվեինք։

Ինչքա՞ն սադո-մազո-ավանակ պիտի լինել, որ համեմատել 2014-ի մեր «վրա» վիճակը այսօրվա ստորացվածության հետ։

Բա որ 2014-ին, ըստ ձեր հողաթափիկ ուղեղի ճիշտ բան չէր ասվել, «Սերժի ժամանակ» այս հարցով խի՞ էիք լռել։

Չէ, դուք սովորական էշ չեք, դուք էշերի մեջի Սաշա Գռեյն եք»։