Դու դեռ շարունակում ես քո սատանությունները․ Մարգարիտ Եսայան

ԱԺ ՀՀԿ նախկին պատգամավոր Մարգարիտ Եսայանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․

 

«Ու մի օր, երբ քեզ, այ սրիկա կապիտուլյանտ, կտանեն գնդակահարության պատի տակ, եւ դու վախից կդողաս եւ ոչ մի «պամպերս» քեզ չի օգնի, երբ կմիզես վախից, աշխարհի աչքի առաջ,երբ կկանգնես գնդակահարության պատի տակ, ես քեզ չեմ խղճա, ես քեզ չեմ խղճա եւ չեմ աղոթի քո հոգու համար․․Դու հոգի չունես․․․Դու դեռ շարունակում ես քո սատանությունները, դու անասնական հրճվում ես այն օրը, երբ քո թուրք եղբայրը Ղազանչեցոց սուրբ եկեղեցին է պղծում, հանում գմբեթը , մզկիթ սարքելու նպատակով, դու քո հոտի հետ հրճվում ես իմ երկրի Ազգային ժողովում, դու գնդակահարությունից ես խոսում, դու Արամ Մանուկյան եւ Նժդեհ ես պղծում, դու լկտի հռհռում ես քո փչացած բերանով եւ դու դեռ ժանտ ու ժահրոտ օդ ես տարածում իմ երկրում․․․․

 

Այո, դու պիտի սատկեիր նոյեմբերի 9-ին եւ դրանից առաջ, դու ամեն օր պիտի սատկեիր…Չկարողացանք, ավաղ, որովհետեւ հային հատուկ ճակատագիր է բաժին հասել…Հարյուր տարի, հազար տարի, իր ներսից դուրս եկած թուրքի կողմից այսպես ստորանալ, այսպես ունեզրկվել, հայրենազրկվել, արժանապատվությունը կորցնել…Ավաղ․․․Բայց, վերջում միշտ հաղթում է ՀԱՅԸ…Չկասկածես…

Այո, երբ քեզ կկանգեցնեն գնդակահարության պատի տակ /դա լինելու է, չկասկածես, սրիկա/, ես քեզ չեմ խղճա, ես չեմ աղոթի քո հոգու փրկության համար, ես ծնկի կգամ մեր հազարավոր անմեղ զոհերի, մեր հերոս տղերքի հոգիների առաջ եւ կասեմ, ներեցեք ինձ, տղերք, ներեցեք, որ այսքան ուշ եղավ դատավճիռը․․․․Հիմա դու՝ թվերի ժանգլյոռ, քո կեղտոտ բերանով դարձյալ զոհերի 5 հազար եւ ավելի թիվն ես մանիպուլացնում…Սրիկա…ստախոս սրիկա…Ամեն զոհ մեկ լույս էր, օջախի լույս, հույս, հավատ…Դու խավար դարձրիր այս օջախները․․․

 

Քո ընտանի՞քը…Իրո՞ք․․․ Սրիկա, էժանագին ցինիկ, քո ընտանի՞քը պատերազմում․․․Դուք մեկ բան եք արել՝ինքներդ բունկերներում թաքնված, բացել եք իմ երկրի դռները ներսից, այ թե ինչ եք արել․․ Փակիր կեղտոտ բերանդ, փակիր ստերիդ տոպրակը եւ պատրաստվիր մահապատժի…Պատրաստվիր Աստծո Դատաստանին․․․Գալիս է այդ օրը, մոտ է այդ օրը․․․Լսիր մահվան քայլերգը, լսիր, էս անգամ դա քեզ է վերաբերում, միայն քեզ, միշտ՝միայն քեզ․․․Դողա վախից, ավելի ու ավելի գժվիր, լաց եղիր, լակիր․․․

 

Ու ես պետք է տեսնեմ քո վախճանը, պարտավոր եմ տեսնել․․․»։