«Երբ դագաղներ, ծաղկեպսակներ, սեւ ժապավերններ ես տարել քո հարեւանի, քո հայրենակցի դուռ հանուն Նիկոլի ու սորոսի… ներիր քեզ»

-Ուզում եմ`
-Իմ թանկագին ժողովրդին ասել.
-Առ ժամանակ հետո, երբ պատահաբար`
-Աչքիդ կընկնի` հեղափոխությունների օրերի խրոնիկան,
-Ուր Նիկոլի ամեն մի խեղկատակ մտքի,
-Շարժումի… փռելու, գոռալու, նեյրոլինգվիստիկ նոպաների պահին..
-Որպես հեղափոխության միզանսցեն…
-Իրականում, որպես երեք միլիոն «վարչապետ» …
-Դու արձագանքել ես, ծափ ես զարկել…
Հ.Գ
-Երբ կհանդիպես հավատավոր աչքերիդ, որոնցով`
-Այն օրերին նայել ես սորոսի հեղափոխությունը քո մատղաշ երկրում կատարող Նիկոլին…
-Ու հավատացել նրան`
-Գըփ-գըմփ-հու գոռացել`
-Իր եւ սորոսի համար…
Հ.Գ.
-Երբ դագաղներ, ծաղկեպսակներ, սեւ ժապավերններ ես տարել քո հարեւանի, քո հայրենակցի դուռ…
-Հանուն Նիկոլի ու սորոսի…
Հ.Գ.
-Ներիր քեզ….
-Այդպես նույնպես լինում է`
-Թե հզոր, թե փոքր ժողովուրդների հետ…
-Մի հիասթափվիր քեզանից, որպես մարդ`
-Էթնոս…
-Կարծիր, որ դա փուլ է, որը պետք է անցնեիր`
-Հասունացում ապրելու`
-Ինքդ քեզ ճանաչելու….
-Հասնելու`
-Ինքդ քեզ`
-ՍԻՐԵԼՈՒ համար`
Հ.Գ.
-Քո սիրտը շատ տաք է`
-Սեփական ձեռքով` սեփական դամբանականը գրելու համար.
-Դու իսկապես եզակի ես.