Ով փալաս է, այդպես փալաս էլ կմնա․ Ռուբեն Սահակյան․ «Իրավունք»
Իրավուք թերթը գրում է․ Ինչպես հայտնի է, Սահմանադրական դատարանը Քոչարյանի գործով խորհրդատվական կարծիք ստանալու համար դիմել էր Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան (ՄԻԵԴ) եւ Վենետիկի հանձնաժողով: Եվ ահա ՄԻԵԴ-ից ստացվել է պատասխան՝ դատարանի կողմից հաստատվել է դիմումը ստանալու հանգամանքը, ինչպես նաեւ տեղեկացվել է առաջնահերթության կարգով դրա քննարկման ենթակա լինելու մասին: Արդյոք ՄԻԵԴ-ը եւս տեսնո՞ւմ է ակնհայտ խախտում սույն գործով, որ առաջնահերթության կարգով որոշել է քննել ՍԴ-ի դիմումը, iravunk.com-ը փորձել է իրավական տեսակետ ստանալ Ռոբերտ Քոչարյանի գործով փաստաբան ՌՈւԲԵՆ ՍԱՀԱԿՅԱՆԻՑ, ով նկատեց.
– Իհարկե, միայն այս փաստով հնարավոր չէ կարծիք կազմել, որ ՄԻԵԴ-ը տեսնում է խնդիր: Այս կոնկրետ դրվագով ՄԻԵԴ-ը տեսնում է խնդրանք: Բայց միեւնույն ժամանակ չեմ բացառում, որ, այո, ՄԻԵԴ ներկայացրած մեր բողոքներում առկա տեղեկությունները համադրելով ՍԴ-ի կողմից իրենց ուղարկած խնդրանքի հետ, ինչ-որ կերպ առաջնահերթության կարգով որոշել են լսել: Այսինքն, մեր բողոքները գուցե եւս նպաստել են ՄԻԵԴ-ի այս դրվագով կայացրած որոշմանը, սա ընդամենը իմ կարծիքն է:
– Իսկ փաստաբանական խմբի կողմից ներկայացված բողոքների մասով որեւէ նորություն կա՞:
– Դեռ ոչ:
– Ի՞նչ կասեք դատավոր Դավիթ Գրիգորյանի դեմ հարուցված քրեական գործի մասով, որքանո՞վ է այն իրավաչափ:
– Դավիթ Գրիգորյանի դեմ հարուցված քրեական գործը մեկ նպատակ ունի՝ մեկուսացնել նրան: Թե՛ ԲԴԽ-ի, թե՛ Գլխավոր դատախազության, թե՛ ՀՔԾ-ի գործողություններում առկա են «Քրեական օրենսգրքով» նախատեսված հանցակազմի տարրեր: Այդ հարցով ցանկացածի հետ պատրաստ եմ բանավիճել, որովհետեւ, եթե դատավորի նկատմամբ են նման հանցավոր կերպով վարվում, վաղը մյուս օրը ցանկացածի հետ կարող են նույն կերպ վարվել: Ինչ է, իրենք չգիտե՞ն, որ համակարգում համատարած երեւույթ է դա: Էլ չեմ խոսում ՀՔԾ-ի մասին, որն ինձ համար գոյություն չունի որպես մարմին: Իսկ գլխավոր դատախազը շատ արագ գունափոխվեց, այն էլ ինչպես: Ամոթ է, չի կարելի նման բան անել, պարոնա՛յք իրավաբաններ, ուղղակի ամոթ է, ո՞նց եք Դուք Ձեզ իրավաբան համարում: Նորից եմ ասում, ես պատրաստ եմ նրանց հետ բանավիճել այս թեմաներով կլոր սեղանի շուրջ, ո՞նց կարողացաք Դուք այդ բանն անել, անամոթներ:
– Պարոն Սահակյան, իշխանափոխությունից հետո ինչպես մնացած ոլորտներում, այնպես էլ դատական ոլորտում հեղափոխություն էին խոստանում: Դուք տեսնո՞ւմ եք այդ հեղափոխությունը:
– Այո, բացասական առումով, իհարկե, փոփոխությունները ակնհայտ են: Բայց նաեւ նկատում եմ, որ կան դատավորներ, որոնք կարողանում են իրենց ձայնը բարձրացնել եւ ամենեւին չեն ենթարկվում իշխող ռեժիմի կարծիքին:
– Բայց պարոն Գրիգորյանի օրինակից հետո չե՞ք կարծում, որ անգամ շատ սկզբունքային դատավորներ կճնշվեն՝ որեւէ օբյեկտիվ վճիռ կայացնելու պարագայում:
– Իհարկե, այդ երեւույթը կլինի: Բայց ով սկզբունքային է եւ քաղաքացիական արիություն ունի իր մեջ, այդպես էլ կշարունակի: Ով փալաս է, այդպես էլ փալաս կմնա: Ինչու արմենդանիելյանները պետք է շտկվե՞ն, ո՛չ: Կգա ժամանակը, երբ դատավոր Դանիելյանը շատ հանգիստ Նիկոլ Փաշինյանի սանկցիան էլ կտա, գլխավոր դատախազի սանկցիան էլ, ՀՔԾ պետին էլ: Եթե նոր եկող իշխանական ուժը ապօրինի քայլեր փորձի ձեռնարկել նշածս անձանց նկատմամբ, ապա հավատացեք` ինքը կգնա ամեն տեսակի ապօրինությունների, միայն թե կատարի դրանց պատվերը: Սակայն պատմությունից հիշեք, պետության ղեկավարները միշտ խփել են դավաճաններին, ոչ թե՝ օգտագործել: Դավաճանները մեկ անգամ օգտագործվում էին, եւ վերջ, հետո նրանց «փռում էին չորանալու»:
– Պարոն Սահակյան, նման պայմաններում ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք ներպետական ատյաններից:
– Միայն մի բան կարող եմ ասել, այն, ինչ կատարվում է աննախադեպ է: Գործը մուտք է եղել դատարան, եւ չկա դատավոր: Սա աննախադեպ է, էլ ինչ խոսեմ…
