Տեր, օգնիր իմ անհավատությանը

Մարդկային սրտի աղաղակը իրապես արտահայտում է` իրեն հույժ անհրաժեշտ հավատի կարիքը. ինչպես պարզ արտահայտում էր այս աղաղակը, որ Ինձ ուղղվեց` երբ Ես երկրի վրա էի: Այս արտահայտությունը ցույց է տալիս հոգու առաջադիմությունը:
Երբ մարդը ճանաչում է Ինձ ու Իմ Զորությունը. Ճանաչում է Ինձ` իբրև Օգնող ու Փրկող, այդժամ այդ հոգին օրը օրին, ավելի ու ավելի է հավատում Ինձ: Միաժամանակ այդ հոգին ավելի գիտակից դառնալով` տեսնում է Ինձ վրա ունեցած բացարձակ վստահության իր պակասը:
«Տեր, հավատում եմ. օգնիր իմ անհատությանը»: Այս է հոգու առաջադիմությունը: Նախ առաջ եկած հավատք, ապա աղաղակ` էլ ավելի հավատքի. աղաչանք` հաղթահարելու ամեն տեսակ անհավատության արտահայտություն և ամեն տեսակ վստահության պակաս:
Այդ աղաղակը լսվեց: Այդ աղոթքը անպատասխան չմնաց: Առավե՛լ հավատք և միաժամանակ էլ ավելի՛ զորություն տրվեց հայցողին` տեսնելով, որ օրը օրին պակասում է իր վստահությունը:
Իմ զավակները ընտրում են առաջ գնալու ա՛յս ճանապարհը և հանգրվանից հանգրվան անցնելով` ավելի՛ են մոտենում Ինձ: